Rodosblog Χρυσόστομος ! Ειδήσεις: Νέοι : Μας σκοτώνουν το όνειρο πρίν καν ανθίσει.

Καµιά πατρίδα για τους νέους.
Το µέλλον για τους 20άρηδες δεν υπήρξε ποτέ τόσο ασαφές: ελάχιστες θέσεις εργασίας, σχεδόν ανύπαρκτα επαγγελµατικά δικαιώµατα και µια χώρα σε κρίση. Εξι νέοι µιλούν στα «ΝΕΑ» για τους φόβους και τα όνειρά τους

Πώς νιώθεις που κληρονόµησες την οικονοµική κρίση χωρίς να έχεις συµβάλει σε αυτήν; Πόσο επηρεάζει τονπρογραµµατισµό σου για το µέλλον;

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΟΝΤΑΞΑΚΗΣ: Βλέποντας ειδήσεις, νιώθω θλίψη. Η κατάσταση είναι δυσάρεστη και µου προκαλεί θυµό. Ωστόσο, ξέρω πως.....
...χρειάζεται να επιβιώσω µέσα σε αυτή.

ΟΛΓΙΑΝΑ ΠΑΝΙΤΣΑ: Νιώθω αδικηµένη, προβληµατισµένη και πελαγωµένη. Η κρίση δεν επηρεάζει τον µελλοντικό µου προγραµµατισµό, µόνο τις προτεραιότητές µου στο παρόν. ΚΑΜΙΛ ΓΚΟΥΝΓΚΟΡ: Υπάρχει µια γενική υπερβολή στην παρουσίαση της οικονοµικής κρίσης.Προς το παρόν δεν έχω επηρεαστεί ιδιαίτερα, εφόσον δεν έχω εισόδηµα. Εµµεσα, όµως, έχω επηρεαστεί καθώς η ζωή γίνεται ακριβότερη και οι φόροι αυξάνονται. Για το µέλλον έχω τα ίδια σχέδια µε πριν.

Ο∆ΥΣΣΕΑΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ: Αµαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα. Τι να κάνουµε όµως; Η ζωή δεν είναι πάντα όπως θα την ήθελες. Η σηµαντικότερη αλλαγή όσον αφορά τον προγραµµατισµό µου έχει νακάνει µε την ιδέα τού να ζήσω στο εξωτερικό. Οι ευκαιρίες είναι περισσότερες και ο τρόπος ζωής πιο ανθρώπινος.

ΜΑΝΟΣ ΦΛΟΥΡΗΣ: Η ζωή µου πρακτικά δεν έχει αλλάξει. Μπορούµε να ζήσουµε µε λιγότερα. Τώρα µάλλον έτσι πρέπει να µάθουµε.

ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΚΟΡΜΠΑΚΗ: Φοβάµαι µήπως µε ωθήσει στο νααναζητήσω δουλειά εκτός του κλάδου µου.

Είναι η Ελλάδα µιαφιλόξενη χώρα για εσένα;
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΟΝΤΑΞΑΚΗΣ: Θα ήθελα να εργαστώ στον τοµέα της έρευνας στη Φυσική. Ωστόσο, η Ελλάδαείναι αφιλόξενη για τους ερευνητές.

∆εν γίνονται οι απαραίτητες κρατικές επενδύσεις, παρόλο που υπάρχουν τα τεχνολογικά µέσα στα πανεπιστήµια. Επιπλέον, δεν υπάρχουν πολλές θέσεις εργασίας.

ΟΛΓΙΑΝΑ ΠΑΝΙΤΣΑ: Οσον αφορά τον επαγγελµατικό στίβο, είναι αφιλόξενη. Από φίλους µαθαίνω πως τους έχουν αρνηθεί ακόµα και την πρακτική άσκηση αµισθί.

ΚΑΜΙΛ ΓΚΟΥΝΓΚΟΡ: Η Ελλάδα είναι αφιλόξενη στους ΑµΕΑ. Πολλές φορές έχω αναγκαστεί να οδηγώ το αµαξίδιό µου στη Λεωφόρο Συγγρού από τον σταθµό του Μετρό στο Φιξ µέχρι το Πάντειο Πανεπιστήµιο, επειδή τα πεζοδρόµια δεν είναι προσβάσιµα.

Ο∆ΥΣΣΕΑΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ: Κάθε µέρα είναι µια µάχη µε εµπόδια, ώστε να πετύχεις αυτό που θέλεις:απεργίες των µέσων µαζικής µεταφοράς, κατάληψη στη σχολή, παρκαρισµένα αυτοκίνητα στα πεζοδρόµια κ.ά. Κάθε φορά που πας στο εξωτερικό καταλαβαίνεις τη διαφορά.

ΜΑΝΟΣ ΦΛΟΥΡΗΣ: Θέλω να πιστεύω πως η Ελλάδαπαραµένει φιλόξενη χώρα. Σε 5 χρόνια από τώρα φαντάζοµαι πως θα έχω αποφοιτήσει, ίσως κάνω το µεταπτυχιακό µου και θα έχω βρει δουλειά.

ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΚΟΡΜΠΑΚΗ: Αν τα πράγµατα συνεχιστούν έτσι, σίγουραη Ελλάδα δεν θαείναι φιλόξενησε 5 χρόνια.

Νιώθεις ενηµερωµένοςγια τα εργασιακά σου δικαιώµατα, τη µετανάστευση ή τηνυποβάθµιση του κέντρου της Αθήνας; Σε έχουν κάνει όλα αυτά περισσότερο πολιτικοποιηµένο;

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΟΝΤΑΞΑΚΗΣ: Με προβληµατίζουν άµεσα και έµµεσα. Για παράδειγµα, στοπρώτο έτος στη σχολή οι απεργίες και οι καταλήψεις µού στοίχισαν όχι µόνο ένα ολόκληρο εξάµηνο, αλλά και τον επιπλέον χρόνο που χρειάστηκε για ναανασυγκροτηθώ. Ναι, γίνοµαι περισσότερο πολιτικοποιηµένος, όχι όµως µε την έννοια ότι παίζω το παιχνίδι των παρατάξεων µέσα και έξω από το πανεπιστήµιο. Ενδιαφέροµαι περισσότερο για τον συνάνθρωπό µου και τα δικαιώµατά µας.

ΟΛΓΙΑΝΑ ΠΑΝΙΤΣΑ: Η δυσµενής κατάσταση µε βοηθά να είµαι ενεργή πολίτις. ∆εν είµαι πολιτικοποιηµένη ούτε υιοθετώ κάποια συγκεκριµένη πολιτική ιδεολογία. ∆εν πιστεύω ότι η γενιά µου φοβάται να αναµειχθεί στα κοινά. ∆υστυχώς, υπάρχουν πολλοί που βλέπουν ακόµη τον εθελοντισµό ως χόµπι.

ΚΑΜΙΛ ΓΚΟΥΝΓΚΟΡ: ∆εν ήµουν πότε πολιτικοποιηµένος. Ενηµερώνοµαι αποκλειστικά από το ∆ιαδίκτυο και ειδικότερα µέσω του facebook. Οι διαµαρτυρίες δεν οδηγούν πουθενά. Πρέπει και οι Ελληνες ωςλαός να κάνουµε πράξη όσα λέµε.

Ο∆ΥΣΣΕΑΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ: Ναι, είµαι ενηµερωµένος γι’ αυτά τα ζητήµατα, αν και δεν είναι εκείνα που µε έχουν κάνει πολιτικοποιηµένο στον βαθµό που είµαι σήµερα. Αντιθέτως, οι ρατσιστικές κραυγές και τα στραβά µάτια των υπευθύνων απέναντι στην εκµετάλλευση των πιο αδύναµων µε έχουν κάνει πολιτικοποιηµένο.

ΜΑΝΟΣ ΦΛΟΥΡΗΣ: Οι αλλαγές, όσον αφορά τα εργασιακά, γνωστοποιούνται συνήθως αφού έχουν αποφασιστεί. ∆εν είµαι βέβαιος κατά πόσο γνωρίζω όλα όσα αλλάζουν σήµερα στην Ελλάδα. Περιθωριοποιήσαµε τους µετανάστες και τώρα δεν µπορούµε να κάνουµε κάτι. Εχουµε ξεχάσει ότιείναι καιαυτοί άνθρωποι. Ισως πρέπει να παρθούν άλλα µέτρα.Το τείχοςδεν είναιλύση. Πολιτικοποιηµένος δεν υπήρξα ποτέ. Υπάρχει και άλλου είδους πολιτικοποίηση που δεν υπακούει σε κόµµατα και λέγεται εθελοντισµός.

ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΚΟΡΜΠΑΚΗ: Νιώθω όπως νιώθει ολόκληρη η γενιά µου. Είµαι απογοητευµένη και θυµωµένη, αλλά δεν µπορώ να κάνω κάτι γι’ αυτό.

∆ραστηριοποιείσαι εθελοντικά. Ποιος ο ρόλος σου στηνοργάνωση στην οποία ανήκεις;
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΟΝΤΑΞΑΚΗΣ: Εχω εργαστεί εθελοντικά στην Ουγκάντα για 11 ηµέρες, βοηθώντας στη λειτουργία ενός ορφανοτροφείου. Από τότε προσπαθώ να συµβάλλω συχνά σε δράσεις στην Ελλάδα.

ΟΛΓΙΑΝΑ ΠΑΝΙΤΣΑ: Στην ActionΑid ασχολούµαι στον τοµέα της ενηµέρωσης, όπου προσπαθούµε να ενηµερώσουµε τους Αθηναίους γιατο τι συµβαίνει στον κόσµο.

ΚΑΜΙΛ ΓΚΟΥΝΓΚΟΡ: Είµαιµέλος στον σύλλογο ESN Kapa, ένα διεθνές εθελοντικό φοιτητικό κίνηµα, τα µέλη του οποίου έχουµε ως σκοπό να βοηθήσουµε τους φοιτητές Erasmus στη χώρα µας.

Ο∆ΥΣΣΕΑΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ: Η δράση µου στη ∆ιεθνή Αµνηστία αποσκοπεί στο να αλλάξειτην αντίληψη και την αντιµετώπιση απέναντι στις παραβιάσεις των ανθρωπίνωνδικαιωµάτων. Η αποδοχήτης ανάγκης για τηνυπεράσπισή τουςείναι προαπαιτούµενο της εξόδου µας από την κρίση, που δεν είναι µόνο οικονοµική αλλά πολιτική, θεσµική και ηθική.

ΜΑΝΟΣ ΦΛΟΥΡΗΣ: Η απραξία στην Ελλάδα µε ενοχλεί βαθύτατα. Με τους Atenistas την περασµένη χρονιά µοιράσαµεγάλα και τρόφιµα, καθαρίσαµε τον Αρειο Πάγο από σκουπίδια, φυτέψαµε δέντρα στην Πλατεία Αγ. Ειρήνης και διοργανώσαµε υπαίθρια πάρτι σε υποβαθµισµένες πλατείες.

ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΚΟΡΜΠΑΚΗ: Στην PRAΚSIS απασχολούµαι στο πολυϊατρείο της οργάνωσης και σε δράσεις για την ενηµέρωσηκαι πρόληψη του AIDS µεταξύ θυµάτων trafficking. Επιπλέον, συντονίζωτα ραντεβού τωνγιατρών και δηµιουργώ φακέλους για τους ασθενείς. Το µεγαλύτερο πρόβληµα για τους µετανάστες που ζητούν ιατροφαρµακευτική περίθαλψη είναι η συνεννόηση στα δηµόσια νοσοκοµεία.

Η γενιά σας προτιµά να επικοινωνεί, να ενηµερώνεται, ακόµα και να διαµαρτύρεται µέσω facebook. Είστε, πιστεύεις, µια περισσότερο βολεµένη και εσωστρεφής γενιά;
ΠΑΝΤΕΛΗΣΚΟΝΤΑΞΑΚΗΣ: Το ότιείµαστεβολεµένοι είµαστε.

Εσωστρεφείς όµως όχι. Η τεχνολογία µάς δίνει τη δυνατότητα να κάνουµε περισσότερα πράγµατα συντοµότερα και να ασχοληθούµε µε όσα έχουν πραγµατική σηµασία.

ΟΛΓΙΑΝΑ ΠΑΝΙΤΣΑ: Η γενιά µας δεν είναι απαραίτητα εσωστρεφής. Αντιθέτως. Το facebook µας παρέχει µια επιπλέον «γυάλα προστασίας», ώστε να ελέγχουµε τιςπτυχές του εαυτού µας τις οποίες εκθέτουµε.

ΚΑΜΙΛ ΓΚΟΥΝΓΚΟΡ: Είναι σαννα λέµε ότιη τηλεόραση έκανεπιο εσωστρεφείς τις προηγούµενες γενιές. Το facebook είναι έναφαινόµενο της εποχής καιένας δίαυλος επικοινωνίας. ΩςΑµΕΑ ητεχνολογία µε έχει βοηθήσειπολύ στην επικοινωνία. Επιπλέον, για πολλούς φοιτητές Erasmus η σελίδα του ESN στο facebook είναι ο πιο άµεσος τρόπος ενηµέρωσης.

Ο∆ΥΣΣΕΑΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ: ∆ενπιστεύω ότι έχει µεγάλη σηµασία το µέσο, αλλά το πόσο ουσιαστική είναι η επικοινωνία. Αν είµαστε βολεµένοι, δεν είµαι σίγουρος. Μάλλον ναι και η αλλαγή προς την ωρίµαση και την ανάληψη ευθυνών ίσως είναι για εµάς απότοµη.Είδαµε, πάντως, µεποιον τρόπο η «ξεβολεµένη» γενιά του Πολυτεχνείου µάς οδήγησε στο χείλος της χρεοκοπίας.

ΜΑΝΟΣ ΦΛΟΥΡΗΣ: Βολεµένοι ναι, σε µεγάλο βαθµό. Εσωστρεφείς, όχι. Εχουµε περισσότερα ερείσµατα και µπορούµε να κάνουµε ευκολότερα συγκρίσεις. Πιστεύω στη γενιά µας. Μπορούµε να κάνουµε την ανατροπή.

ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΚΟΡΜΠΑΚΗ: Η αλήθεια είναι πως η γενιά µας γίνεται όλο και πιο εσωστρεφής, κυρίως στην επικοινωνία µε τουςάλλους και στις αντιδράσεις απέναντι στα γεγονότα: δεν ενδιαφερόµαστε να αντιδράσουµε ή δεν συµµετέχουµε ενεργά σε εθελοντικές πρωτοβουλίες.

Σχόλια

Δηλαδή, σύμφωνα με τον τίτλο του άρθρου, 3,000,000 νέοι, άνεργοι, στην Ισπανία (20% η ανεργία) δεν έχουν πατρίδα; Υπάρχει κάποιος νέος κανόνας σχετικά με την ανεργία που δεν γνωρίζουμε;

Τι θέλει να μας πει ο τίτλος Καμιά πατρίδα για τους νέους;

Ότι, όσο έχω δουλειά έχω και πατρίδα; Είναι άραγε τόσο άρρηκτα συνδεδεμένη η έννοια της πατρίδας με τη τσέπη;

Δικαιούμαι δηλαδή να την κάψω την ριμάδα την πατρίδα αφού δεν είναι δική μου και μου προσφέρει και τίποτα;

Το έχω πάει πολύ μακριά; Μα αφού έχει ήδη γίνει μια προσπάθεια! Έχουν ήδη δημιουργηθεί και ομάδες προς αυτή την κατεύθυνση. Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού μισεί την ίδια του την πατρίδα. Στην ηπιότερη τους μορφή, την βρίζει καθημερινά, εντός και εκτός. Από τα σχόλια στην εφημερίδα σας μέχρι τις κινηματογραφικές αίθουσες της Μεγάλης Βρετανίας. Στην πιο ακραία τους μορφή είτε καίει ότι βρει μπροστά του ή επιδίδεται στην τρομοκρατία.

Υπάρχει κάποιος, έχοντας έστω και την ελάχιστη γνώστη κοινωνικής ψυχολογίας, που να αμφιβάλλει ότι άνεργοι και σε αδιέξοδο, αφελείς νέοι συμπατριώτες μας μπορούν να κάνουν σημαία τους τέτοιους βαρύγδουπους τίτλους με συνέπιες που ήδη βλέπουμε να γίνονται ειδήσεις στα βραδινά δελτία, δυστυχώς, όλου τα κόσμου;

Και προσέξτε δεν αναφέρομαι σε ένα μόνο τίτλο διότι μόνος, ένας τέτοιος τίτλος, δεν μπορεί να προκαλέσει απολύτως τίποτα εκτός του γέλιου. Αναφέρομαι σε ένα βομβαρδισμό τέτοιων τίτλων την τελευταία τουλάχιστον15ετία. Γενιές Ελλήνων έχουν μεγαλώσει με τίτλους όπως Μπουένος Αθενς, Είμαστε κάτι ανάμεσα σε Κάιρο, Τελ Αβίβ, Βηρυτό και Κωνσταντινούπολη, Αλβανός ο Ελληνάρας ο αραχτός!, Τι να κάνουμε; Η Ελλάδα είναι φτωχή, Αυτά δεν συβαίνουν ούτε στη Ζιπάπουε!, Τανγκανίκα των ευρωπαίων πρωταθλητών, Είμαστε πίσω από την Μποτσουάνα, Οι Έλληνες είναι και χαραμοφάηδες και τεμπέληδες, Οι Έλληνες, ως λαός, δεν πρόκειται να προκόψουν ποτέ, Οι Έλληνες δεν είναι ιδιαίτερα έξυπνοι, όμορφοι ή χρήσιμοι, Ζούμε στην πιο άσχημη πρωτεύουσα του κόσμου, Γίναμε η χώρα με τους χειρότερους ανθρώπους Αυτοί ήταν μόνο μερικοί τίτλοι άρθρων της εφημερίδας σας και μόνο, στους τελευταίους μήνες.

Δεν με νοιάζει αν τους έχει πει ο κάθε καημένος για να εντυπωσιάσει και να πάρει και αυτός τα 5 λεπτά της δημοσιότητας που του αναλογούν. Αυτοί οι τίτλοι, αυτή η στάση και νοοτροπία έχουν γαλουχήσει τον νέο Έλληνα. Δεν διερωτηθήκατε ποτέ τι διάολο να εννοούν ακαδημαϊκοί όπως τον Γιανναρά, τον Ράμφο ή τον Μπαμπινιώτη με τον όρο Ελληνικός Ανθελληνισμός;

Κύριοι δημοσιογράφοι, γνωστή η τακτική του 15χρονου σπασίκλα που προσπαθεί να εντυπωσιάσει τον καθηγητή του με απόλυτους τίτλους και ακραίες τοποθετήσεις μπας και πάρει κανένα βαθμό. Η εφημερίδα σας όμως δεν είναι το Αλ Τσαντίρι νιους ή τουλάχιστον με την υποβιβάζετε εκεί.

Δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω ή να ωραιοποιήσω την μπαχαλο-κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε αλλά πόσο πιο περιγραφική δεν θα ήταν σαν τίτλος η διαπίστωση, με την οποία ξεκινάτε το άρθρο σας, Το μέλλον για τους 20άρηδες δεν υπήρξε ποτέ τόσο ασαφές.... Και σίγουρα και λιγότερο επικίνδυνη...

Φώτης 23/1/2011 13:44

Βολεμένα παιδάκια με...ανησυχίες!!! Αν έπρεπε να δουλεύουν και να σπουδάζουν, δεν θα είχαν καιρό για facebook κ.α., θα ήταν πολιτικοποιημένα, {οχι απαραίτητα κομματικοποιμένα} και θα γνώριζαν τί ετοιμάζουν για μας, χωρίς εμάςΑν θέλετε την αλήθεια, ρωτήστε στο δρόμο τα νέα παιδιά τί άποψη έχουν. Μιά νέα {22 ετών} που βλέπει τον ορίζοντα σκοτεινό στα πιό τριφερά της χρόνια. Μας σκοτώνουν το όνειρο πρίν καν ανθίσει.

Anna 23/1/2011 13:35

Κάποιοι άλλοι,νέοι και αυτοί, αφισσοκολητές κατά την περίοδο της "Κοπριτοκρατίας", που συνωστίζονταν στα βουλευτικά γραφεία για διορισμούς στο Δημόσιο, είναι οι βολεμένοι και ευνοημένοι που καταδίκασαν τους σημερινούς νέους στήν ανεργία και τους παλαιότερους σε κατακόρυφη πτώση του βιοτικού τους επιπέδου! Δοξάστε τους!

Κ.ΜΑΝΩΛΙΔΗΣ 23/1/2011 09:51

Εγω πήγα νόμιμος μετανάστης στις ΗΠΑ το 73 (με εγγύηση επιχειρηματία ότι θα με προσλάβει στην επιχείρηση του ) πτυχιούχος και δούλευα σερβιτόρος 12 ώρες την ημέρα για να ζήσω.Σήμερα που υπάρχει παντού οικονομική κρίση θα υπάρχουν και θέσεις σερβιτόρων και με τι μεροκάματο;

ΓΙΑΜΝΝΗΣ Σ. 23/1/2011 09:12

Δεν μας παρατε λεω εγω και να βγητε να δουλεψεται λιγο ,γιατι ολο φραπε καφε,καφενιο κινητο τηλεφωνο,τσιγαρακι ταξυδακια, και παραπονα ειμασται. Εμεις οι αλλοι του εξηντα η του εβδομηντα που φυγαμε για τα ξενα κρατοι και καναμε ολλες τις κατοτερες δουλιες και εζησαται και εσεις,αν νομιζεται οτι την εχεται δυσκολα τωρα σε λιγα χρονια θα αρχησουν τα δυσκολα.

Δημητρακης 23/1/2011 06:05

Πώς να μη φύγουμε απο δω;Που για να πάμε στη σχολή σε λίγο θα θέλουμε 3 ευρώ μόνο για τα εισιτήρια.Μα είμαστε καλα;1,40 για όλους;Και 1 ευρώ για μία μόνο διαδρομη;Ούτε 100% ιδιωτικές επιχειρήσεις να ήταν.Δηλαδή ίδια τιμή για φοιτητές αλλά και τον 85χρονο συνταξιούχο που με το ζόρι τη βγάζει και ίδια τιμή για κάποιον που τα 3 αυτά ευρώ τα χει για πρωϊνο;Που είναι η ισότητα;Που είναι το σύνταγμα;Το πάσο πάπαλα;Που είναι η δικαιοσύνη;Το δημόσιο συμφέρον και ο σεβασμός στον πολίτη που πρέπει να διακρίνει τις δημόσιες παροχές;Μπουχτίσαμε πια!Δωρεάν παιδεία σου λέει μετά.Διαφάνεια και δικαιοσύνη;Νιώθω την Ελλάδα σαν ένα πτώμα που κάποιοι προσπαθούν με κολώνιες στις σάπιες της σάρκες,φανφάρες στο στόμα τους και στάχτη στα μάτια μας να μας πείσουν πως είναι παράδεισος.Με τόσα προβλήματα και είμαστε ακόμα εδω;Μπράβο μας αντοχη!!!

gslm 22/1/2011 23:30

Nαι εμείς που βγήκαμε στην αγορά εργασίας στα early ''90''s με πτυχία και Μάστερ μέσα στην κρίση κάνανε ουρά να μας πάρουν. Και η προηγούμενη γενιά έφευγε Γερμανία και Αυστραλία από την πολλή προκοπή. Μα ποια γενιά ήταν αυτή που βολεύτηκε;