Πολύ δύσκολο τελικά το… αυτονόητο

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΔΟΥΡΑΚΗΣ

Από το ένα «μπέρδεμα» στο άλλο όσον αφορά στο φορολογικό πεδίο, μία με τις αποδείξεις και το πλαστικό χρήμα.. την άλλη χάνουμε δεν χάνουμε τις 100 δόσεις και δώστου η μία εγκύκλιος μετά την άλλη να αναιρεί και να επεξηγεί την προηγούμενη…
 Και πάλι από την αρχή. Και όχι τίποτε άλλο ετοιμαζόμαστε να αναμορφώσουμε εκ νέου το σύστημα φορολόγησης. Και είναι να αναρωτιέται κανείς: Γιατί κάποιος δεν επιχειρεί να κάνει το απλό; Το αυτονόητο; Μήπως τελικά την θέλουμε την «θολούρα» στους φόρους για.. ευνόητους λόγους;...

...
Και εξηγούμαι: Το σχέδιο που είναι στα «σκαριά» λέει πως θα γίνει «δίκαιη ανακατανομή βαρών» και θα την πληρώσουν οι «πλούσιοι».
Μάλιστα… Και ποιοι θα θεωρηθούν «πλούσιοι»;
Ας πάρουμε μια «διαχωριστική γραμμή» που αναμένεται να οριοθετηθεί κάπου μεταξύ 1.700 ευρώ ή 2.500 ευρώ τον μήνα, μικτά!!!
Πέραν λοιπόν του ότι φαντάζει «αστείο» (αλλά δυστυχώς αποτυπώνει την πραγματικότητα) να τοποθετείς τον πήχη σε αυτά τα ποσά, πώς μπορείς να θεωρήσεις εξ ορισμού «πλούσιο και ικανό να σηκώσει το φορολογικό βάρος» κάποιον που είναι μισθωτός και απλώς έχει τη μεγάλη τύχη (για πόσο ακόμα άραγε;) να «καθαρίζει» 1.800 ευρώ, για παράδειγμα, τον μήνα;
Εάν ταυτόχρονα έχει ένα σπίτι , που όμως το έχει αγοράσει με δάνειο και κάθε μήνα πρέπει να καταβάλλει υπέρογκη δόση; Ή εάν μένει στο ενοίκιο; Η εάν έχει παιδί και άρα έξοδα για τις σπουδές του και τις δραστηριότητές του; Εάν πληρώνει τα «μαλλιοκέφαλά» του ήδη στην Εφορία, στη ΔΕΗ, στην ΕΥΔΑΠ, στα τηλέφωνα; Εάν τελικά τα πάγιά του είναι τέτοια, που ίσα ίσα του επιτρέπουν να αγοράζει το φαγητό για τον μήνα; Είναι «πλούσιος»;
Και είναι το ίδιο «πλούσιος» με κάποιον που «καθαρίζει» το ίδιο ποσό, δεν έχει παιδί, μένει με τους γονείς του και δεν έχει «πάγια»;
Με άλλα λόγια, πώς τίθενται οι διαχωριστικές γραμμές; Ο ελεύθερος επαγγελματίας που δηλώνει έσοδα 4.000 και 5.000 ευρώ τον χρόνο, αλλά έχει 3 σπίτια, 4 αυτοκίνητα και 2 υπηρέτριες θα φορολογηθεί βάσει τεκμηρίων, έτσι;
Αν βγάζει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ «μαύρα», με το ύψος των τεκμηρίων που υπάρχουν, η Εφορία και το Κράτος… συγγνώμη κιόλας, αλλά του έκαναν τη «μούρη κρέας»!
Για να τελειώνουν λοιπόν τα αστεία, κάποιος πρέπει να βάλει στο τραπέζι το αυτονόητο: κάθε νοικοκυριό, κύριοι, τι έχει; Έσοδα και έξοδα. Ωραία λοιπόν. Κάθε χρόνο όλα τα νοικοκυριά θα δηλώνουν τα έσοδά τους, αλλά και κάθε τους δαπάνη, μέχρι και τις τσίχλες που αγόρασε ο γονιός στο παιδί του.
Έχεις λοιπόν έσοδα 15.000 ευρώ; Ξόδεψες αποδεδειγμένα 13.000 ευρώ; Μπαίνει φόρος στα 2.000 ευρώ που σου έμειναν. 20%; 30%; Ο συντελεστής θα αποφασιστεί αναλόγως του ποσού που περισσεύει...
Έτσι, αποκτά και κίνητρο ο φορολογούμενος.
Πως θα «αποδεικνύει» όμως ότι έκανε αυτές τις δαπάνες;
Με την χρήση χρεωστικής ή πιστωτικής κάρτας για κάθε του αγορά ή υπηρεσία που του παρέχεται -από υδραυλικούς, για παράδειγμα-, εφόσον υπάρχει και η σχετική σύνδεση με τα κεντρικά του υπουργείου Οικονομικών.
Όσο περισσότερες δαπάνες «περνά» και δεν τις κρύβει με το κλασικό «με απόδειξη ή χωρίς;» τόσο χαμηλότερο φόρο θα πληρώνει.
Τόσο απλά… Και εάν κάποιος πει ότι υπάρχει κίνδυνος να μην αποδώσει κάτι τέτοιο για τα κρατικά ταμεία γιατί όλοι θα δηλώνουν τα έξοδα που κάνουν για να γλιτώσουν φόρο… ας σκεφτεί ότι με την σχεδόν υποχρεωτική χρήση κάρτας θα τα εισπράξει από την αγορά και φυσικά τον περιορισμό της φοροδιαφυγής..
Πηγή: http://www.matrix24.gr

Click here to