Τα στερνά τιμούν τα πρώτα

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗΣ στο ΕΘΝΟΣ

Ο Τζώνης είχε σκύψει στον υπολογιστή του και διάβαζε με μανία. Κάθε τόσο ύψωνε τα μάτια, έριχνε ένα τρανταχτό γέλιο και τα ξανακατέβαζε στην οθόνη για να επαναλάβει την ίδια διαδικασία. Ο Κατάλευκος παραδίπλα στράφηκε ενοχλημένος στον νεαρό βοηθό του:

- «Τζώνη μπορείς να σταματήσεις τη φασαρία; Δεν μπορώ να δουλέψω».
- «Με τον γραμματέα της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ γελώ, αρχηγέ. Στην ηλικία μου πρέπει να ‘ναι το παιδί...».
- «Λες γι’ αυτόν που ο αδελφός του, η μάνα του και η φίλη του διορίστηκαν ως μετακλητοί σε διάφορα γραφεία της κυβέρνησης...»....


- «Αυτόν...».
- «Τζώνη, ξέρεις ότι εγώ ΣΥΡΙΖΑίος δεν είμαι, αλλά κι εσύ μην είσαι μονόπλευρος. Μπες λίγο στην ψυχολογία τους, αλλιώς δεν είσαι αντικειμενικός».
- «Τι; Να δικαιολογήσω τον διορισμό όλης της οικογένειάς του στο Δημόσιο;».
- «Πρώτον, είναι μετακλητοί, όχι μόνιμοι. Οταν φύγει η κυβέρνηση, θα φύγουν κι αυτοί. Δεύτερον, πρέπει να καταλάβεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ νιώθει πως παλεύει σ’ ένα κράτος που έστησαν και στελέχωσαν κατά 100% οι αντίπαλοί του. Θεωρεί ότι κάτω από τους υπουργούς δεν ελέγχει τίποτα. Καλώς ή κακώς, διορίζει δικούς του για να στηριχτεί, αλλιώς φοβάται ότι ο στόλος του θα βυθιστεί μέσα στο λιμάνι, πριν καν αποπλεύσει για την ταξική ναυμαχία. Η φοβία τους δεν είναι αβάσιμη, εδώ που τα λέμε».
Ο Τζώνης πέρασε το χέρι του ανάμεσα στη μαλλούρα του, αναστέναξε βαριά όπως κάθε φορά που ετοιμαζόταν να επιτεθεί και άρχισε να φωνάζει:
- «Δεν τα δέχομαι αυτά που μου τσαμπουνάς, αρχηγέ. Υποσχέθηκαν αξιοκρατία και κάνουν χειρότερα απ’ τους προηγούμενους. Ομως ας πούμε ότι τα καταλαβαίνω, είναι μέσα στο άθλιο πολιτικό παιχνίδι. Αλλο είναι που με δαιμονίζει σ’ αυτή την ιστορία».
- «Πες το...».
- «Ο γραμματέας της Νεολαίας είναι πιτσιρικάς, σαν κι εμένα πάνω-κάτω. Διάβασα την απάντησή του και έφριξα. Λέει ότι δεν ζήτησε η μάνα του, ο αδελφός του και η φίλη του να διοριστούν, αλλά τους το ζήτησε το κόμμα για να το βοηθήσουν».
- «Εμ, δεν σ’ τα έλεγα εγώ; Το κόμμα νιώθει ανασφάλεια και τους χώνει κατά δεκάδες στο κράτος».
- «Ε, αφού τον πιστεύεις εσύ, εμένα δεν μου πέφτει λόγος, αρχηγέ. Στην επιστολή λέει ακόμα για τον προπάππο του, τον παππού του και δύο θείους του που ήταν αντάρτες και τους κυνήγησαν μέχρι θανάτου οι φασίστες και...».
- «Τα διάβασα Τζώνη. Πολιτικά παιδιαρίσματα. Εκτός απ’ αυτόν, κανένας σοβαρός ΣΥΡΙΖΑίος δεν θα σου πει ότι το ανταρτιλίκι και οι εξορίες των προγόνων νομιμοποιούν τους απογόνους να διορίζουν στο Δημόσιο. Βλακείες του μικρού».
- «Α, μάλιστα. Αφού όμως πιάσαμε τους προγόνους, είπε κανείς στον μικρό ότι τους αριστερούς παππούδες και μπαρμπάδες του, τους κυνήγησε τότε ο θείος του Τσακαλώτου που ήταν αρχηγός των φασιστών στον εμφύλιο;».
- «Ε, τώρα, παραμπερδεύτηκε το πράγμα...».
Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ
Απίθανα πράγματα
Υποθέτω ότι όλο αυτό που ζούμε εδώ και βδομάδες είναι αποτέλεσμα κάποιου μεγαλοφυούς κυβερνητικού σχεδιασμού. Αγρότες στους εθνικούς δρόμους, επαγγελματίες στο κέντρο της Αθήνας, συνδικάτα σε απεργίες και στάσεις εργασίας. Χρειάζεται πραγματικά μεγάλη προσπάθεια, για να καταφέρει μια κυβέρνηση να βγάλει όλες τις κοινωνικές τάξεις στον δρόμο, ειδικά αν είναι μια κυβέρνηση της Aριστεράς. Χρειάζονται δε υπεράνθρωπες προσπάθειες, για να βγουν όλοι στον δρόμο για κάτι που η κυβέρνηση δεν έχει νομοθετήσει και ξέρει ότι δεν πρόκειται να το νομοθετήσει.
Oποιος στο Μαξίμου ή στο υπουργείο Εργασίας έκανε τον επιτελικό σχεδιασμό για το Ασφαλιστικό, καλό θα είναι να τον υποβάλει σε κάποιο πανεπιστήμιο πολιτικών επιστημών ως υπόδειγμα διδασκαλίας στα προς αποφυγήν λάθη μιας κυβέρνησης. Δίχως να υπάρχει νομοσχέδιο, με τη βεβαιότητα ότι θα νομοθετηθεί τελικά κάτι πολύ χειρότερο απ’ αυτό, κατάφεραν να δυσαρεστήσουν τους πάντες μέσα στη χώρα, αλλά χωρίς να ικανοποιήσουν έστω τους δανειστές. Απίθανα πράγματα.

Click here to