Το πείραμα της Λισαβόνας

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ στο ΕΘΝΟΣ

Η κυβέρνηση του Σοσιαλιστικού Κόμματος υπό τον Κόστα στην Πορτογαλία με τη στήριξη του ΚΚ και του Μπλοκ της Αριστεράς αποτελούν ένα ταυτόχρονο διπλό πείραμα και στοίχημα:
- Πρώτον, είναι η πρώτη μετά την «πληθυντική...
 Αριστερά» του Ζοσπέν στη Γαλλία, στην περίοδο 1997-2002, κυβέρνηση που στηρίζεται από όλες τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς. Αποτελεί ευκαιριακή σύμπλευση και τακτικό ελιγμό ή είναι μήνυμα αναζωογόνησης της φόρμουλας του Λαϊκού Μετώπου; Τι θα επικρατήσει; Η ριζοσπαστικοποίηση της Σοσιαλδημοκρατίας ή ο ρεαλισμός της κυβερνητικής διαχείρισης στην κομμουνιστική και κομμουνιστογενή Αριστερά;...

...
- Δεύτερον, είναι η πρώτη νέα κυβέρνηση που σχηματίζεται μετά το διπλό σοκ του Προσφυγικού και της τρομοκρατίας στην ΕΕ -Ευρωζώνη. Πώς θα αντιμετωπίσουν Βρυξέλλες και Βερολίνο τη Λισαβόνα; Με την ίδια κατανόηση-ανοχή που δείχνουν για το Παρίσι και τη Ρώμη ή με την αδιαλλαξία που επιδεικνύουν απέναντι στην Αθήνα;
Σε κάθε περίπτωση τιμωρητική-παραδειγματική αντιμετώπιση των βημάτων της κυβέρνησης Κόστα για χαλάρωση της λιτότητας δεν έχουν νόημα: Οι βουλευτικές εκλογές στην Ισπανία θα διεξαχθούν στα τέλη Δεκεμβρίου και έτσι η Μαδρίτη μπορεί μόνον να επηρεασθεί υπέρ της αλλαγής φρουράς στην εξουσία.
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να προεξοφλείται η κατάρρευση της κυβερνητικής πλειοψηφίας, καθώς σοσιαλιστές και κυρίως το ΚΚ έκαναν αδιανόητα πριν από μερικούς μήνες βήματα υπέρβασης:
• Της ιστορικής αντιπαλότητας, καθώς στην περίοδο 1974-76 που κυβερνούσε το Κίνημα Ενόπλων Δυνάμεων, το ΚΚ του Αλβάρο Κουνιάλ και οι σοσιαλιστές του Μάριο Σοάρες συγκρούσθηκαν μετωπικά για το μέλλον της χώρας.
• Της πρόσφατης απαξίωσης των Σοσιαλιστών, καθώς ο προηγούμενος σοσιαλιστής πρωθυπουργός ήταν αυτός που άνοιξε τον δρόμο για το Μνημόνιο που στη συνέχεια υπέγραψε ο Κοέλιο.
Οποια και αν είναι η πορεία της νέας κυβέρνησης οι τρεις εταίροι της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας έσπασαν τρία ταμπού:
Πρώτον, σε μια χώρα που έχει αναλογίες με την Ελλάδα παραμερίστηκε ο διαχωρισμός μνημονιακός-αντιμνημονιακός.
Δεύτερον, για πρώτη φορά από την έναρξη της κρίσης κόμματα της παραδοσιακής και της ριζοσπαστικής Αριστεράς αποδέχονται εκ νέου τη Σοσιαλδημοκρατία ως ανήκουσα στην ευρύτερη Αριστερά.
Τρίτον και σημαντικότερο, για πρώτη φορά Σοσιαλδημοκρατία με μακρά θητεία στη διακυβέρνηση αναγνωρίζει ως δυνάμεις υπεύθυνης διαχείρισης τα υπόλοιπα κόμματα της Αριστεράς.
Επόμενος σταθμός οι διορθωτικές της λιτότητας κινήσεις της κυβέρνησης Κόστα και η υποδοχή του από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο.
kapopoulos@pegasus.gr

Click here to