Τα εκατό Ασφαλιστικά

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗΣ στο ΕΘΝΟΣ

Ο ρεπόρτερ Κατάλευκος κοίταζε και ξανακοίταζε τους καταλόγους για τις περικοπές των συντάξεων, μην μπορώντας να πιστέψει τα μάτια του. Ο βοηθός του ο Τζώνης, παραδίπλα, περίμενε υπομονετικά ν’ ακούσει τις φωνές του:
- «Τι είναι αυτά, ρε Τζώνη;» έσκουξε ο...
 Κατάλευκος. «Από πού προκύπτουν αυτοί οι εφιαλτικοί αριθμοί; Αφού δεν έχει φτιαχτεί ακόμα το νέο Ασφαλιστικό. Πού τους βρήκες;».
- «Από το ρεπορτάζ. Πληροφορίες.»
- «Και τι είναι, βρε αστροπελέκι, οι πληροφορίες; Βόμβες μολότοφ που πετάς αδιακρίτως στα κεφάλια των συνταξιούχων; Τι διασταύρωσες αυτές τις πληροφορίες; Τις τσέκαρες;»....

...
- «Oσο μπόρεσα, αρχηγέ. Θαρρείς πως είναι εύκολο; Κατ’ αρχάς, από πού να τις τσεκάρω;».
- «Τι ερώτηση είναι αυτή, παιδάκι μου; Από το υπουργείο Εργασίας που ετοιμάζει τον νόμο».
- «Χα! Και ποιος σου είπε εσένα ότι τον νόμο τον ετοιμάζει το υπουργείο Εργασίας; Α, ρε αρχηγέ...».
- «Τι εννοείς;» έσμιξε τα φρύδια ο Κατάλευκος. «Ετοιμάζει ή δεν ετοιμάζει νέο Ασφαλιστικό ο Κατρούγκαλος;».
Ο Τζώνης χτένισε τη μαλλούρα του με το χέρι, κοίταξε πέρα στον ορίζοντα με ύφος χιλίων εμπειρογνωμόνων και άρχισε να εξηγεί στον Κατάλευκο:
- «Ξέρεις, αρχηγέ, πόσοι άνθρωποι ετοιμάζουν αυτήν τη στιγμή το νέο Ασφαλιστικό, που θα ονομαστεί «νόμος Κατρούγκαλου»; Ο ίδιος ο Κατρούγκαλος. Ο υφυπουργός Πετρόπουλος. Η τρόικα. Η επιτροπή σοφών. Οι διοικητές των Ταμείων. Το Μέγαρο Μαξίμου. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα. Οι εργατολόγοι που πηγαινοέρχονται στις τηλεοράσεις».
- «Ε, όσο περισσότεροι ειδικοί συνεργάζονται, τόσο καλύτερο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα».
- «Δεν κατάλαβες καλά. Ολοι αυτοί δεν κάθονται σε ένα τραπέζι για να φτιάξουν ένα Ασφαλιστικό. Ο καθένας φτιάχνει κι από ένα δικό του Ασφαλιστικό. Και φυσικά το διαρρέει στους δημοσιογράφους ως το βασικό σχέδιο της κυβέρνησης».
- «Πλάκα μού κάνεις, Τζώνη?».
- «Καθόλου. Και ξέρεις σε ποια κείμενα στηρίζονται όλοι αυτοί για να φτιάξουν τα ξεχωριστά Ασφαλιστικά τους; Στην παλιά ασφαλιστική νομοθεσία. Στις αλλαγές των δύο πρώτων μνημονίων, στις υποχρεώσεις του τρίτου, στις αναλογιστικές μελέτες των Ταμείων. Στις παλιές μελέτες Γιαννίτση και Σπράου, στα πορίσματα της επιτροπής σοφών, στα ασφαλιστικά συστήματα ξένων χωρών. Στις γραπτές απαιτήσεις των συνδικάτων και εργοδοτών. Στις προβλέψεις των προϋπολογισμών του κράτους. Στα κείμενα των πολιτικών σχεδιασμών του Μαξίμου. Φτάνουν αυτά;».
- «Και που θέλεις να καταλήξεις περιγράφοντας αυτή την κολασμένη κατάσταση, ρε Τζώνη;».
- «Θέλω να πω, αφεντικό, ότι κυκλοφορούν πιο πολλά ασφαλιστικά κι από τις τρίχες που έχεις στο μουστάκι σου. Κι ακόμα περισσότερα κείμενα ιδεολογικής και τεχνοκρατικής αιτιολόγησής τους...».
- «Οπότε;».
- «Οπότε ούτε ψάχνω, ούτε τσεκάρω. Φτιάχνω κι εγώ το δικό μου Ασφαλιστικό και το δημοσιεύω. Ούτως ή άλλως, την ίδια εγκυρότητα με όλα τα άλλα έχει».
-»Και θα βάλω εγώ στην εφημερίδα το Ασφαλιστικό που έφτιαξε ένας δόκιμος δημοσιογράφος. Δεν είσαι καλά, παιδάκι μου».
- «Ε, φτιάξε ένα δικό σου, που θα ‘ναι πιο έγκυρο».
Η γνώμη μου
Λύκος ή πρόβατο;
Ακούω και διαβάζω ορισμένους ξερόλες, που τρίβουν τα χέρια τους για τη ρωσοτουρκική κρίση, προφητεύοντας αναβαθμίσεις της Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή ή μεγάλα τουριστικά κέρδη για την ελληνική οικονομία. Λυπάμαι για λογαριασμό τους και περισσότερο λυπάμαι που υπάρχει ικανό εθνικό ακροατήριο για τέτοιες επικίνδυνες ασυναρτησίες. Τα ίδια λέγαμε και για την «αραβική άνοιξη», που αποδείχτηκε βαρύτατος χειμώνας. Την είχαμε υποδεχτεί αρχικά ως έκρηξη δημοκρατίας και στη συνέχεια ως καλοδεχούμενη καταστροφή του τουριστικού τους προϊόντος, που αναγκαστικά θα γέμιζε τα δικά μας ξενοδοχεία και παραλίες.
Φέτος, όμως, όταν εκτός από τους τουρίστες που εγκατέλειψαν την Τυνησία και την Αίγυπτο, αναγκαστήκαμε να υποδεχτούμε και τα προσφυγικά ρεύματα που έφτιαξε η «άνοιξη», συνειδητοποιήσαμε ότι η ηρεμία στη γειτονιά μας είναι πάντα προτιμότερη από τη φασαρία και ότι καμία κρίση δεν καταλήγει τελικά υπέρ μας. Εξάλλου, ο λύκος μπορεί να χαίρεται στην αναμπουμπούλα, αλλά η σημερινή φαλιρισμένη Ελλάδα είναι λύκος ή πρόβατο στην ταραγμένη γειτονιά μας;

Click here to