ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ στο ΕΘΝΟΣ
Το πιο εύστοχο μέχρι στιγμής σχόλιο για τη Σύνοδο Κορυφής ΕΕ-Τουρκίας βρίσκεται στους υποτίτλους του πρωτοσέλιδου θέματος της Monde με ημερομηνία 9.3: «Το γερμανοτουρκικό σχέδιο εκχωρεί ως υπεργολαβία στην Αγκυρα τη διαχείριση των προσφυγικών-μεταναστευτικών ροών».
Πρόκειται για μια συνειδητή επιλογή του Βερολίνου και της καγκελαρίου προσωπικά, που ξεπέρασε και τις πιο υψηλές προσδοκίες της Αγκυρας για αξιοποίηση του Προσφυγικού με στόχο μια πολιτική κατά κύριο λόγο «ειδική σχέση» με την ΕΕ. Εκ των πραγμάτων, αν η Τουρκία δείξει ταχύτατα αποτελεσματική υλοποίηση των δεσμεύσεών της, θα ...
αποδυναμωθούν τα επιχειρήματα όσων επιμένουν σε μονομερείς ενέργειες και διασπούν την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Αν πετύχει το σχέδιο της Μέρκελ, είναι βέβαιο ότι έστω και με εμβαλωματικό τρόπο θα αποκατασταθεί η ενότητα της ΕΕ των 28 και θα τεθούν υπό έλεγχο οι παρενέργειες του Προσφυγικού στη χώρα μας. Οι Ερντογάν-Νταβούτογλου έχουν κάθε λόγο να τηρήσουν σε μια πρώτη τουλάχιστον περίοδο υποδειγματικά τις δεσμεύσεις τους, ώστε η ανάθεση από την ΕΕ και κυρίως τη Γερμανία στην Τουρκία της υπεργολαβίας του Προσφυγικού να αναδειχθεί ως σταθερά των ευρωπαϊκών συσχετισμών για το ορατό μέλλον.
Ποτέ άλλοτε από την ίδρυσή της το 1923 από τον Κεμάλ η σύγχρονη Τουρκία δεν είχε μπροστά της τη δυνατότητα κατοχύρωσης θέσης συνδιαμορφωτή των ευρωπαϊκών συσχετισμών. Η Αγκυρα έχει κάθε λόγο να κινηθεί στη λογική των υπεργολάβων στον κατασκευαστικό τομέα: Πρώτα επιδεικνύεις την ικανότητά σου να παραδώσεις πριν από την προθεσμία το έργο που σου έχει ανατεθεί και μόνο στο παρά πέντε θέτεις θέμα πρόσθετου κόστους που στηρίζει μια αύξηση της αμοιβής.
Σε αντίθεση με τα έργα και τις κατασκευές η Τουρκία δεν έχει ανταγωνιστή και η προσφορά της δεν αφορά τη συμμετοχή της σε συμμαχίες ή περιφερειακές συσπειρώσεις, αλλά συνδέεται άμεσα και με την εσωτερική πολιτική σταθερότητα της πλειοψηφίας των χωρών-μελών της ΕΕ και με τη διαφύλαξη της ενότητας των 28. Στα παραπάνω υπάρχει μια σοβαρή επισφάλεια: η εσωτερική σταθερότητα στην Τουρκία με σημείο αναφοράς πρώτον το Κουρδικό, που από αντάρτικο στα βουνά έχει πάρει τη μορφή πολέμου πόλεων, και δεύτερον ο υπαρκτός κίνδυνος η αυταρχική και προσωποπαγής εξουσία που θέλει να επιβάλει με συνταγματική μεταρρύθμιση ο Ερντογάν να πυροδοτήσει πολιτική αστάθεια και μη ελεγχόμενη αποσταθεροποίηση.
Ο Ερντογαν πήρε μια σημαντική προκαταβολή, καθώς η σταθεροποίησή του στην εξουσία είναι πλέον ζωτικό συμφέρον της καγκελαρίας.
Πρόκειται για μια συνειδητή επιλογή του Βερολίνου και της καγκελαρίου προσωπικά, που ξεπέρασε και τις πιο υψηλές προσδοκίες της Αγκυρας για αξιοποίηση του Προσφυγικού με στόχο μια πολιτική κατά κύριο λόγο «ειδική σχέση» με την ΕΕ. Εκ των πραγμάτων, αν η Τουρκία δείξει ταχύτατα αποτελεσματική υλοποίηση των δεσμεύσεών της, θα ...
αποδυναμωθούν τα επιχειρήματα όσων επιμένουν σε μονομερείς ενέργειες και διασπούν την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Αν πετύχει το σχέδιο της Μέρκελ, είναι βέβαιο ότι έστω και με εμβαλωματικό τρόπο θα αποκατασταθεί η ενότητα της ΕΕ των 28 και θα τεθούν υπό έλεγχο οι παρενέργειες του Προσφυγικού στη χώρα μας. Οι Ερντογάν-Νταβούτογλου έχουν κάθε λόγο να τηρήσουν σε μια πρώτη τουλάχιστον περίοδο υποδειγματικά τις δεσμεύσεις τους, ώστε η ανάθεση από την ΕΕ και κυρίως τη Γερμανία στην Τουρκία της υπεργολαβίας του Προσφυγικού να αναδειχθεί ως σταθερά των ευρωπαϊκών συσχετισμών για το ορατό μέλλον.
Ποτέ άλλοτε από την ίδρυσή της το 1923 από τον Κεμάλ η σύγχρονη Τουρκία δεν είχε μπροστά της τη δυνατότητα κατοχύρωσης θέσης συνδιαμορφωτή των ευρωπαϊκών συσχετισμών. Η Αγκυρα έχει κάθε λόγο να κινηθεί στη λογική των υπεργολάβων στον κατασκευαστικό τομέα: Πρώτα επιδεικνύεις την ικανότητά σου να παραδώσεις πριν από την προθεσμία το έργο που σου έχει ανατεθεί και μόνο στο παρά πέντε θέτεις θέμα πρόσθετου κόστους που στηρίζει μια αύξηση της αμοιβής.
Σε αντίθεση με τα έργα και τις κατασκευές η Τουρκία δεν έχει ανταγωνιστή και η προσφορά της δεν αφορά τη συμμετοχή της σε συμμαχίες ή περιφερειακές συσπειρώσεις, αλλά συνδέεται άμεσα και με την εσωτερική πολιτική σταθερότητα της πλειοψηφίας των χωρών-μελών της ΕΕ και με τη διαφύλαξη της ενότητας των 28. Στα παραπάνω υπάρχει μια σοβαρή επισφάλεια: η εσωτερική σταθερότητα στην Τουρκία με σημείο αναφοράς πρώτον το Κουρδικό, που από αντάρτικο στα βουνά έχει πάρει τη μορφή πολέμου πόλεων, και δεύτερον ο υπαρκτός κίνδυνος η αυταρχική και προσωποπαγής εξουσία που θέλει να επιβάλει με συνταγματική μεταρρύθμιση ο Ερντογάν να πυροδοτήσει πολιτική αστάθεια και μη ελεγχόμενη αποσταθεροποίηση.
Ο Ερντογαν πήρε μια σημαντική προκαταβολή, καθώς η σταθεροποίησή του στην εξουσία είναι πλέον ζωτικό συμφέρον της καγκελαρίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μπορείτε ελεύθερα να κάνετε προτάσεις και σχόλια, χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα. Εάν στην επιλογή προφίλ βάλετε τη λέξη ανώνυμος, δεν μπορεί κανένας να μάθει την ταυτοτητά σας.