Το τέλος

Δημήτρης Δανίκας στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

Η μεγάλη ανατριχίλα. Φανταστείτε λοιπόν. Να είσαι στη θέση του τραγικού πατέρα της τετράχρονης Μελίνας Παρασκάκη.
Να συνοδεύεις το αγγελούδι σου στο νοσοκομείο για μια απλή επέμβαση στα «κρετάκια» της μυτούλας της. Να περιμένεις τα χαρμόσυνα νέα. Να περνάνε οι ώρες. Και ξαφνικά να μαθαίνεις ότι το Μελινάκι σου «εγκατέλειψε»!
Ακόμα χειρότερα. Ουδείς εκ των ιθυνόντων να σε πείθει με τις μπουρδουκλωμένες...εξηγήσεις του. Και στην συνέχεια όλα να κουκουλώνονται. Και μετά να μαθαίνεις ότι η αρμόδια αναισθησιολόγος Νεκταρία Πολάκη είναι εξαδέλφη του υφυπουργού Υγείας Παύλου Πολάκη. Και μετά να διαβάζεις στις εφημερίδες ότι η εν λόγω Νεκταρία είναι «εξαρτημένη χρήστης οπιούχων σκευασμάτων»!...



Οτι ακόμα «κατηγορήθηκε και ομολόγησε ότι έκλεψε ναρκωτικά σκευάσματα από το νοσοκομείο στο οποίο εργάζεται». Και μάλιστα ότι για την κυρία Πολάκη «συνιστάται θεραπεία από εξειδικευμένα προγράμματα στον τομέα των εξαρτήσεων»!

Αν όλα αυτά είναι πέρα ως πέρα αληθινά, τότε το αγγελούδι σου «κατέληξε» όπως «κατέληξε» επειδή έτυχε να πέσει στα χέρια μιας εξαρτημένης από ναρκωτικές ουσίες αναισθησιολόγου! Ετσι λαμβάνεις το μήνυμα. Ετσι πιστεύεις. Κι έτσι τρελαίνεσαι!

Κάποια στιγμή μέσα στον κυκλώνα της τραγωδίας σου κάθεσαι και λες στον εαυτό σου. Πώς είναι δυνατόν να επιτρέπεται σε μια τέτοια αναισθησιολόγο να ασκεί τα καθήκοντά της; Α σου απαντάνε οι αρμόδιοι του νοσοκομείου. Η κυρία Πολάκη έχει προσκομίσει βεβαίωση αρμόδιου ψυχοθεραπευτή ότι είναι ικανή να διεκπεραιώνει την τόσο κρίσμη για κάθε ασθενή, εργασία της!

Το πρώτο που σκέφτεσαι είναι η διαπλοκή. Οτι ο συγκεκριμένος γιατρός είναι κολλητός της Νεκταρίας. Γύρισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι. Πάμε παραπάνω!

Μετά επακολουθεί δεύτερη απορία. Ωραία. Ο συγκεκριμένος ψυχοθεραπευτής έγραψε ότι έγραψε. Ομως ο διευθυντής του νοσοκομείου γιατί συνφώνησε; Γιατί δεν την εμπόδισε; Μα φυσικά, θα σου απαντήσουν, επειδή ακολούθησε το πρωτόκολλο. Δηλαδή συμμορφθώθηκε με την βεβαίωση του αρμόδιου ψυχοθεραπευτή. Αυτό επιτάσσει η γραφειοκρατία. Πετάει ο γάιδαρος; Αφού το λέει ο ψυχοθεραπευτής τότε πετάει!

Μετά επακολουθεί τρίτη σκέψη. Γιατί το ζήτημα κουκουλώθηκε; Μα φυσικά για να μη ζημιωθούν συγκεκριμένα ονόματα. Μα ζημιώθηκαν ήδη. Το κύρος του νοσοκομείου τραυματίστηκε. Το ίδιο και των γιατρών. Να σου λένε. Αλλά η Νεκταρία είναι εξαδέλφη του υφυπουργού Υγείας. Επομένως;

Επομένως η αυτονόητη υποψία έχει να κάνει με άνωθεν παρέμβαση. Το κουκούλωμα του κουκουλώματος. Βάστα με να σε βαστώ! Η συνηθισμένη πρακτική. Με απλά λόγια έχασα το βλαστάρι μου επειδή η γιατρός είναι ναρκωμανής και επειδή ο καθ ύλην αρμόδιος υφυπουργός είναι εξάδελφός της!

Τι κάνεις σ αυτή την περίπτωση; Τι κάνεις μάλιστα στην περίπτωση που ο πρωθυπουργός της χώρας σφυρίζει αδιάφορα; Που δεν απαιτεί εδώ και τώρα την παραίτηση του Πολάκη; Τι κάνει ένας πατέρας που χάνει το παιδί του; Ενας πατέρας με σαλαρισμένο εγκέφαλο;

Επειδή σ αυτόν τον τόπο τα ίδια και τα ίδια. Αλλά και επειδή η τιμωρία είναι «είδος» προς εξαφάνιση. Ενα πράγμα σου ρχεται να κάνεις. Να πάρεις το νόμο στα χέρια σου. Οπως στις αμερικανικές περιπέτειες. Kill me? Kill you!

Click here to