ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΥΡΙΟΠΟΥΛΟΣ
...
Εθνική και κοινωνική κόπωση;Είναι προφανές -εκ του αποτελέσματος- ότι ο συνδυασμός πολιτικών περιστολής της δημόσιας δαπάνης και "αλλαγών" στο κράτος και την οικονομία "μνημονιακής" έμπνευσης, δεν έχουν τις προσδοκώμενες επιδόσεις. Αντιθέτως, συμβάλλουν στη καταβύθιση της οικονομίας, τη διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής, την αποσυρναμολόγηση της κρατικής δομής και τη καταβαράρθρωση των διαρθρωτικών αλλαγών....
...
Ο "σουρεαλιστικός" σχεδιασμός και το εντελώς "διάτρητο" πρόγραμμα εφαρμογής αποδεικνύονται αυτόχρημα έωλα και ατελέσφορα, καθώς έχει αποδειχθεί "στη πράξη" και από την επιστημονική και τεχνική αξιολόγηση οτι το "πρόγραμμα" έχει πλήρως καταρρεύσει.
Προδήλως, η ευθύνη καταμερίζεται πρωτίστως στη "τρόϊκα" και στη "παθητική" στάση του συνόλου του πολιτικού συστήματος, ένθεν και εκείθεν της "πλαστής"και "άκυρης" (όπως απεδείχθη) πόλωσης γνωστής ως σύγκρουση ανάμεσα στους θιασώτες του "μνημονίου" και τους υποστηρικτές του "αντι-μνημονίου".
Η κατάσταση αυτή, σηματοδοτεί μια κρίσιμη περίοδο για τη χώρα, τη κοινωνία και την οικονομία η οποία χαρακτηρίζεται από την προσπάθεια αποφυγής αναγκαίων (αλλά επώδυνων) διαρθρωτικών αλλαγών και εμμονής κυρίως σε αλυσιτελείς πολιτικές περιστασιακής και εναλλασσόμενης εξάρτησης και υποστήριξης των συλλογικών μονοπωλίων.
Είναι εμφανές,οτι επ' αυτού του φαύλου κύκλου εδράζεται η αποτυχία του πολιτικού συστήματος και δευτερογενώς η αποδιδόμενη σε αυτό αναξιοπιστία, η οποία προκαλεί ευθέως γενικευμένη κρίση εμπιστοσύνης.
Η διαρκής διάψευση,επί των τεθέντων στόχων, απεμπλοκής από το καθοδικό spiral της κρίσης και του "μνημονίου" έχει προκαλέσει τη δυσπιστία και τη σιωπηλή άρνηση και στη συνέχεια τη ραγδαία πτώση της εμπιστοσύνης των πολιτών. Τα φαινόμενα αυτά με βάση τις (έσωθεν) πολιτικές "ενοχοποίησης του θύματος" και τις (έξωθεν) πολιτικές του τύπου "εντολή και έλεγχος" οδηγούν σε αισθήματα ταπείνωσης και ματαίωσης.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων και σε συνδυασμό με τη ρήξη των μηχανισμών συναίνεσης και νομιμοποίησης, η βαθμιαία απίσχναση της κρατικής παρουσίας ωθεί σε ένα ιδιότυπο πολιτικό και κοινωνικό stupor. Εκδήλως αυτή η "παθητικότητα" δεν αποτελεί ανοχή ή/και προσαρμογή στις ακολουθούμενες πολιτικές. Αντιθέτως, συνιστά το κυρίαρχο σύμπτωμα της εθνικής και κοινωνικής "κόπωσης" η οποία επικυριαρχεί στη χώρα από την απώλεια του αισθήματος κυριαρχίας και της αυτοπεποίθησης του λαού.
Κατά συνέπεια, η διαβρωτική αυτή εξέλιξη κατέχει πλέον δεσπόζουσα θέση στη καθημερινή ζωή αλλά και στις προοπτικές της χώρας, με συνοδά ευρήματα τη πλήρη διάψευση των συλλογικών σχεδίων και επίσης του προγραμματισμού των νοικοκυριών καθώς και της αύξουσας "αιμορραγίας" του διανοητικού κεφαλαίου της χώρας.
Στο πλαίσιο αυτό, τα φαινόμενα αυτά επιβάλλουν de facto την αλλαγή της "ημερήσιας διάταξης" στη πολιτική ζωή και τη υπαγωγή των μέτρων περιστολής και των τρεχουσών μεταρρυθμίσεων στην αναγκαιότητα εθνικής και κοινωνικής ανάταξης. Υπό την έννοια αυτή, η (ψευδο)κυρίαρχη αντίθεση της πρόσφατης περιόδου: "μνημόνιο" και "αντι-μνημόνιο" είναι πλέον άνευ περιεχομένου και η agenda της εθνικής στρατηγικής ανασυγκρότησης επιβάλλει την αναθεώρηση των κύριων αξόνων της ακολουθούμενης πολιτικής και ενδεχομένως το συνολικό αναπροσανατολισμό της χώρας.
Πρόκειται για μια πρόκληση η οποία εμπεριέχει κινδύνους αλλά και ευκαιρίες ανάκτησης της εθνικής αυτοπεποίθησης και δι' αυτής ανασυγκρότησης της χώρας.
Σε πάσα περίπτωση, η αβεβαιότητα στη διεθνή ισορροπία και η γεωπολιτική αναταραχή, η οποία σοβεί στην περιοχή, δεν αντιμετωπίζεται με την εκδήλωση αυξημένης διάθεσης για "πειθαρχημένη" συμπεριφορά. Μάλλον απαιτεί πρόσθετο πλεόνασμα ενεργητικής πολιτικής δραστηριότητας, ως ανταπόκριση στη περίφημη διατύπωση: "μεγάλη αναταραχή,
θαυμάσια κατάσταση" για την υπέρβαση της εθνικής και κοινωνικής κόπωσης η οποία καθίσταται απειλητική για το λαό, τη χώρα και το έθνος. Πηγή:://www.matrix24.gr/2015/12/ethniki-ke-kinoniki-koposi/#sthash.WpT6hFI5.dpuf
Εθνική και κοινωνική κόπωση;Είναι προφανές -εκ του αποτελέσματος- ότι ο συνδυασμός πολιτικών περιστολής της δημόσιας δαπάνης και "αλλαγών" στο κράτος και την οικονομία "μνημονιακής" έμπνευσης, δεν έχουν τις προσδοκώμενες επιδόσεις. Αντιθέτως, συμβάλλουν στη καταβύθιση της οικονομίας, τη διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής, την αποσυρναμολόγηση της κρατικής δομής και τη καταβαράρθρωση των διαρθρωτικών αλλαγών....
...
Ο "σουρεαλιστικός" σχεδιασμός και το εντελώς "διάτρητο" πρόγραμμα εφαρμογής αποδεικνύονται αυτόχρημα έωλα και ατελέσφορα, καθώς έχει αποδειχθεί "στη πράξη" και από την επιστημονική και τεχνική αξιολόγηση οτι το "πρόγραμμα" έχει πλήρως καταρρεύσει.
Προδήλως, η ευθύνη καταμερίζεται πρωτίστως στη "τρόϊκα" και στη "παθητική" στάση του συνόλου του πολιτικού συστήματος, ένθεν και εκείθεν της "πλαστής"και "άκυρης" (όπως απεδείχθη) πόλωσης γνωστής ως σύγκρουση ανάμεσα στους θιασώτες του "μνημονίου" και τους υποστηρικτές του "αντι-μνημονίου".
Η κατάσταση αυτή, σηματοδοτεί μια κρίσιμη περίοδο για τη χώρα, τη κοινωνία και την οικονομία η οποία χαρακτηρίζεται από την προσπάθεια αποφυγής αναγκαίων (αλλά επώδυνων) διαρθρωτικών αλλαγών και εμμονής κυρίως σε αλυσιτελείς πολιτικές περιστασιακής και εναλλασσόμενης εξάρτησης και υποστήριξης των συλλογικών μονοπωλίων.
Είναι εμφανές,οτι επ' αυτού του φαύλου κύκλου εδράζεται η αποτυχία του πολιτικού συστήματος και δευτερογενώς η αποδιδόμενη σε αυτό αναξιοπιστία, η οποία προκαλεί ευθέως γενικευμένη κρίση εμπιστοσύνης.
Η διαρκής διάψευση,επί των τεθέντων στόχων, απεμπλοκής από το καθοδικό spiral της κρίσης και του "μνημονίου" έχει προκαλέσει τη δυσπιστία και τη σιωπηλή άρνηση και στη συνέχεια τη ραγδαία πτώση της εμπιστοσύνης των πολιτών. Τα φαινόμενα αυτά με βάση τις (έσωθεν) πολιτικές "ενοχοποίησης του θύματος" και τις (έξωθεν) πολιτικές του τύπου "εντολή και έλεγχος" οδηγούν σε αισθήματα ταπείνωσης και ματαίωσης.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων και σε συνδυασμό με τη ρήξη των μηχανισμών συναίνεσης και νομιμοποίησης, η βαθμιαία απίσχναση της κρατικής παρουσίας ωθεί σε ένα ιδιότυπο πολιτικό και κοινωνικό stupor. Εκδήλως αυτή η "παθητικότητα" δεν αποτελεί ανοχή ή/και προσαρμογή στις ακολουθούμενες πολιτικές. Αντιθέτως, συνιστά το κυρίαρχο σύμπτωμα της εθνικής και κοινωνικής "κόπωσης" η οποία επικυριαρχεί στη χώρα από την απώλεια του αισθήματος κυριαρχίας και της αυτοπεποίθησης του λαού.
Κατά συνέπεια, η διαβρωτική αυτή εξέλιξη κατέχει πλέον δεσπόζουσα θέση στη καθημερινή ζωή αλλά και στις προοπτικές της χώρας, με συνοδά ευρήματα τη πλήρη διάψευση των συλλογικών σχεδίων και επίσης του προγραμματισμού των νοικοκυριών καθώς και της αύξουσας "αιμορραγίας" του διανοητικού κεφαλαίου της χώρας.
Στο πλαίσιο αυτό, τα φαινόμενα αυτά επιβάλλουν de facto την αλλαγή της "ημερήσιας διάταξης" στη πολιτική ζωή και τη υπαγωγή των μέτρων περιστολής και των τρεχουσών μεταρρυθμίσεων στην αναγκαιότητα εθνικής και κοινωνικής ανάταξης. Υπό την έννοια αυτή, η (ψευδο)κυρίαρχη αντίθεση της πρόσφατης περιόδου: "μνημόνιο" και "αντι-μνημόνιο" είναι πλέον άνευ περιεχομένου και η agenda της εθνικής στρατηγικής ανασυγκρότησης επιβάλλει την αναθεώρηση των κύριων αξόνων της ακολουθούμενης πολιτικής και ενδεχομένως το συνολικό αναπροσανατολισμό της χώρας.
Πρόκειται για μια πρόκληση η οποία εμπεριέχει κινδύνους αλλά και ευκαιρίες ανάκτησης της εθνικής αυτοπεποίθησης και δι' αυτής ανασυγκρότησης της χώρας.
Σε πάσα περίπτωση, η αβεβαιότητα στη διεθνή ισορροπία και η γεωπολιτική αναταραχή, η οποία σοβεί στην περιοχή, δεν αντιμετωπίζεται με την εκδήλωση αυξημένης διάθεσης για "πειθαρχημένη" συμπεριφορά. Μάλλον απαιτεί πρόσθετο πλεόνασμα ενεργητικής πολιτικής δραστηριότητας, ως ανταπόκριση στη περίφημη διατύπωση: "μεγάλη αναταραχή,
θαυμάσια κατάσταση" για την υπέρβαση της εθνικής και κοινωνικής κόπωσης η οποία καθίσταται απειλητική για το λαό, τη χώρα και το έθνος. Πηγή:://www.matrix24.gr/2015/12/ethniki-ke-kinoniki-koposi/#sthash.WpT6hFI5.dpuf
Click here to
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μπορείτε ελεύθερα να κάνετε προτάσεις και σχόλια, χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα. Εάν στην επιλογή προφίλ βάλετε τη λέξη ανώνυμος, δεν μπορεί κανένας να μάθει την ταυτοτητά σας.