Οι μεταμορφώσεις του Αλάριχου

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

«Οπως όλοι γνωρίζουμε από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, οι μεγάλες αυτοκρατορίες καταρρέουν αν τα σύνορα δεν είναι καλά προστατευμένα». Δήλωση του Ολλανδού πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε στους Financial Times....
Αν είχε διαβάσει ή έστω θυμόταν στοιχειωδώς τον Γίββωνα, θα προσέθετε πως η παρακμή οφειλόταν κατά μείζονα λόγο στην ανικανότητα των ηγεσιών. Τον 5ο αιώνα μετά τον Χριστό, όταν ο Αλάριχος με τους Γότθους του πέρασε συν γυναιξί και τέκνοις τα σύνορα της αυτοκρατορίας, αυτοκράτορες ήσαν οι διάδοχοι του Μεγάλου Θεοδοσίου. Στην Ανατολή ο Αρκάδιος και στη Δύση ο Ονώριος. Ο μεν Αρκάδιος έδιωξε τον στρατό που του έστειλε ο Ονώριος επειδή τον φοβόταν, ο δε Ονώριος κλείστηκε στη Ραβέννα για να τον προστατεύσουν οι γύρω ελώδεις περιοχές. Ο Αλάριχος έφτασε σχεδόν ανενόχλητος ώς την ...

...Πελοπόννησο και μερικά χρόνια μετά μπήκε στη Ρώμη την οποία και λεηλάτησε.
Η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι αυτοκρατορία – δυστυχώς ή ευτυχώς. Δεν είναι καν ομοσπονδία. Εχει όμως εξωτερικά σύνορα, οικονομική δύναμη, ισχυρή γραφειοκρατία και πολιτική ηγεσία η οποία, δυστυχώς, θυμίζει τον 5ο αιώνα. Φοβική και πάντως ανέτοιμη όποτε βρίσκεται αντιμέτωπη με το επείγον κάποιας κρίσης. Ετοιμη να οπισθοχωρήσει στα εξαρτημένα αντανακλαστικά των κρατών-μελών της. Οι Ούγγροι χτίζουν τείχος, διότι προφανώς θυμήθηκαν το σιδηρούν παραπέτασμα που τους προστάτευε από τον καπιταλισμό. Ο δε κ. Ντάισελμπλουμ ζητεί την αντικατάσταση της Σένγκεν από μια μίνι εκδοχή της. Μέλη της τα «ευγενή» κράτη, Ολλανδία, Γερμανία, Αυστρία, Βέλγιο και Σουηδία. Exeunt Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, ακόμη και Γαλλία. Ασ’ τους αυτούς να λιάζονται στις προβληματικές ακτές της Μεσογείου.
Το Βερολίνο απέρριψε μετά βδελυγμίας την πρόταση Ντάισελμπλουμ. Ο δε κ. Γιούνκερ χαρακτήρισε τη Σένγκεν ακρογωνιαίο λίθο του ευρωπαϊκού οικοδομήματος ο οποίος, αν αφαιρεθεί, θα κινδυνεύσει η σταθερότητα του συνόλου. Πάντως το θέμα ετέθη και, ως καλώς γνωρίζομεν, όχι από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, αλλά από την Ευρωπαϊκή Ενωση· άπαξ και ετέθη, θα ξανατεθεί και θα ξανασυζητηθεί ώσπου να θεωρηθεί ως η μόνη βιώσιμη λύση. Αν όντως υπήρχε μια ηγεσία που να έχει κάποιο πολιτικό όραμα για το παρόν και το μέλλον της Ευρώπης, η κρίση του προσφυγικού θα ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να προχωρήσει η οργάνωση της ομοσπονδίας. Για την αυτοκρατορία βλέπουμε.
Θα μου πείτε, οι μετακινήσεις των πληθυσμών, προσφύγων και μεταναστών, δεν έχουν σχέση με τους Γότθους πολεμιστές του Αλάριχου. Εχουν και δεν έχουν. Κι εκείνοι ήταν χριστιανοί οπαδοί του Αρείου και πέρασαν τον Δούναβη διωγμένοι από τους Ούννους για να εγκατασταθούν στα εδάφη της αυτοκρατορίας. Οι αυτοκράτορες τους το υποσχέθηκαν, τους κορόιδεψαν, ο Αλάριχος κατάλαβε ότι απέναντί του είχε ένα κράτος υπό διάλυση και έπραξε τα δέοντα.
Για να μην ανησυχείτε πάντως, κατά τον ιστορικό Γρηγορόβιο, ο Αλάριχος δεν πολιόρκησε την Αθήνα διότι φοβήθηκε το άγαλμα της Προμάχου και ένα άλλο, του πάνοπλου Αχιλλέα που οι κάτοικοι έστησαν στα τείχη. Θέλω να πω ότι για εμάς πάντα υπάρχει κάποια λύση.
Τον σημερινό τίτλο τον δανείστηκα από τη σημαντική συλλογή δοκιμίων του Ρόδη Ρούφου.

Click here to