Φίλε μου Γιώργο
Πώς να με καταλάβουν ;
Ένα γράμμα «σε πείσμα των καιρών …»
Πώς να το δεχθούν, όταν δεν το έχουν ζήσει ;
Ένα γράμμα «σε πείσμα των καιρών …»
Κανείς τους, κανείς απ’ όσους ζουν ακόμη μ’ ένα «αξιοπρεπές» εισόδημα, δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβει. Κανείς απ’ όσους, βολεμένοι μέσα σ’ ένα σύστημα..
που τους αγκάλιασε, εξέθρεψε, ανέδειξε, προστατεύει και αμείβει, δεν πρόκειται ποτέ να το δεχθεί.......
Ότι «πεθαίνω».
Ένα γράμμα «σε πείσμα των καιρών …»
Ότι κάθε μέρα που ξημερώνει, γίνεται κάθε στιγμή και πιο μεγάλη, ατέλειωτη, μίζερη, καταθλιπτική, χωρίς διέξοδο κι ελπίδα.
Ένα γράμμα «σε πείσμα των καιρών …»
Σε μια κατά συνθήκη «απεργία πείνας», μια κατ’ ανάγκη οικειοθελή (;!) «κράτηση κατ’ οίκον».
Ένα γράμμα «σε πείσμα των καιρών …»
Δεν είναι τόσο η φτώχεια. Είναι τ’ αποτελέσματά της. Η καθημερινή συνειδητοποίηση ως τα κατάβαθα του νου, της παντελούς έλλειψης κάθε αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού. Από ανάγκη, όχι από συνήθεια.
Ένα γράμμα «σε πείσμα των καιρών …»
Κι απομακρύνομαι σιγά-σιγά απ’ όλους. Από ανάγκη, όχι από συνήθεια.
Ένα γράμμα «σε πείσμα των καιρών …»
Ή με … απομακρύνουν. Κατ’ ανάγκη … κι ίσως από συνήθεια.
Ένα γράμμα «σε πείσμα των καιρών …»
Πόσο ακόμη μπορούν φίλοι και συγγενείς να με στηρίζουν ; Πόσο ακόμη κι εγώ θα σκύβω το κεφάλι από ντροπή, κάθε φορά που ζω σε βάρος άλλων ;
Ένα γράμμα «σε πείσμα των καιρών …»
Υπάρχουν, λένε, οι κοινωνικές δομές. Κοινωνικά παντοπωλεία, ιατρεία, φαρμακεία …
Ένα γράμμα «σε πείσμα των καιρών …»
Και μ’ αποκαλούν «παράξενο, τρελό και ιδιότροπο» όταν τους απαντώ «Δε θέλω να κρυφτώ στο σύνολο. «Κρυμμένος» είμαι και στο σπίτι. Θέλω δουλειά, αξιοπρέπεια κι έναν καφέ με φίλους όταν μπορώ να τον πληρώσω».
Ένα γράμμα «σε πείσμα των καιρών …»
Αλλά, πώς να με καταλάβουν ;
Ένα γράμμα «σε πείσμα των καιρών …»
Κι αλήθεια … γιατί ν’ ασχοληθούν μαζί μου ;
Ένα γράμμα «σε πείσμα των καιρών …»
Χαμένος μέσα στη μάζα ενός αριθμού ανέργων, ένας αριθμός κι εγώ, «βρίσκω» τον εαυτό μου στις στατιστικές. Επιχείρημα στο στόμα πολλών από εκείνους που αγνοούν ακόμα και την ύπαρξή μου.
Ένα γράμμα «σε πείσμα των καιρών …»
Σκέφτομαι πως, ακόμη κι αν σταθώ στο κέντρο μιας πλατείας, φωνάζοντας για την αλήθεια που ζω, ακόμη κι αν βάλω φωτιά στον εαυτό μου, θα γίνω απλά ένα μονόστηλο στις σελίδες κάποιου εντύπου, ή πέντε λεπτά αναφοράς στις οθόνες της μαζικής μας αποχαύνωσης.
Ένα γράμμα «σε πείσμα των καιρών …»
Κι έτσι, συνεχίζω ν’ αγωνίζομαι ειρηνικά, να διαβάζω, να μαθαίνω, να ενημερώνω και να ενημερώνομαι, να θυμώνω και να χαμογελώ.
Ένα γράμμα «σε πείσμα των καιρών …»
Να «ζω», σε πείσμα των καιρών, έστω και με τους δικούς τους όρους.
Ένα γράμμα «σε πείσμα των καιρών …»
Φτιάχνω καράβια με το νου. Τα φορτώνω με λέξεις και ιδέες και τ’ αφήνω να σαλπάρουν. Σ’ ένα ταξίδι μέχρι τα νοητά λιμάνια των άλλων. Όσων μπορούν ακόμη να σπάνε τις αλυσίδες του μυαλού τους.
Ένα γράμμα «σε πείσμα των καιρών …»
Έχοντας πάντα κατά νου πως «η αντιξοότητα δημιουργεί ανθρώπους και η ευημερία τέρατα» (Β. Ουγκώ)
Ένα γράμμα «σε πείσμα των καιρών …»
Γιώργος Τσακίρης
Click here to
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μπορείτε ελεύθερα να κάνετε προτάσεις και σχόλια, χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα. Εάν στην επιλογή προφίλ βάλετε τη λέξη ανώνυμος, δεν μπορεί κανένας να μάθει την ταυτοτητά σας.