Ο βασικός νόμος της πολιτικής ζωής

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ

Ε​​νας φίλος μου υπουργός είπε... Υπουργός Πολιτισμού, συγκεκριμένα. Σε χώρα της Ευρωζώνης. Το όνομά του όμως δεν είναι πρέπον να αναφέρω, διότι είναι προσωπικός φίλος μου. Αυτός, τέλος πάντων, μιλώντας σε ένα ραδιόφωνο, έκανε την εξής εύστοχη παρατήρηση: ότι, παραδόξως, αυτοί οι οποίοι σήμερα κατηγορούν τον Στουρνάρα επειδή μίλησε συμβαίνει να είναι εκείνοι που κάποτε κατηγορούσαν τον Προβόπουλο επειδή δεν μιλούσε....

...
Αυτό είπε και έχει δίκιο. Είναι ακόμη μία, η πολλοστή, εκδήλωση του βασικού νόμου της πολιτικής ζωής στη Δημοκρατία μας―για την οποία «είμαστε όλοι τόσο περήφανοι», όπως μας επιβάλλει η πολιτική ορθότητα να λέμε. Ο νόμος αυτός λέει ότι οι θέσεις μετατοπίζονται με απόλυτη άνεση και ευκολία, εφόσον η μετατόπιση δικαιολογείται από τον υπέρτατο σκοπό της επιδίωξης της εξουσίας. Από την πλευρά των πολιτικών, όλοι το έχουν κάνει αυτό και θα συνεχίσουν να το κάνουν στο μέλλον· και ομοίως, από τη δική μας πλευρά του λόφου, όλοι είμαστε εξοικειωμένοι με τον βασικό νόμο της πολιτικής ζωής και κανέναν μας πια δεν ξενίζει.
Πολιτευόμενοι και ψηφοφόροι, από κοινού, περιορίσαμε τη Δημοκρατία σε αυτό το ελάχιστο: σε ένα σύστημα από στοιχειώδεις κανόνες ώστε να μετράμε (διά των εκλογών) τους εκάστοτε περισσότερους και αυτοί να επιβάλλουν τη θέλησή τους στους υπόλοιπους. Ετσι λειτουργεί το πολίτευμά μας: σαν τους κανόνες του Κουίνσμπερι για την πυγμαχία ή τις διατάξεις των Συνθηκών της Γενεύης για τη διεξαγωγή του πολέμου. Τακτοποιεί διαφορές υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς, με άλλα λόγια. Δεν καλλιεργεί και πολύ περισσότερο δεν παράγει συνθέσεις. (Συνθέσεις, εννοείται, για να προχωρήσει η χώρα μπροστά―όχι για να μείνει ακίνητη, διότι από τέτοιες μας περισσεύουν.) Αναρωτιέμαι, αν αυτό δεν είναι ο ορισμός της αποτυχίας, τότε τι μπορεί να είναι...
Κατά τα λοιπά, υπάρχει πάντα η διέξοδος του αυνανισμού: «η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα», «οι εκλογές είναι γιορτή της Δημοκρατίας» και άλλα ηχηρά παρόμοια...

Εύγε και στους δύο!
Επιστρέφω στο γεγονός που προκάλεσε τη σύγκριση μεταξύ Στουρνάρα και Προβόπουλου, προκειμένου να συγχαρώ αμφοτέρους. Εύγε στον Γιάννη Στουρνάρα, διότι μίλησε και είπε τα πράγματα με το όνομά τους. Εύγε και στον Γιώργο Προβόπουλο, διότι προθύμως και ευγενώς ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση Τσίπρα και τον επισκέφθηκε. Μεγάλη υπηρεσία προσέφεραν στο συμφέρον της χώρας, ο καθένας με τον τρόπο του. Ο ένας με τα λόγια του, ο άλλος με την ευκαιρία να κάνουμε τη σύγκριση και έτσι να μάθουμε, όπως ελπίζω, κάτι πολύτιμο για τον εαυτό μας...

Υποκλίνομαι
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είναι ο τελευταίος των μεγάλων της γενιάς του πολέμου. Δεν είναι ώρα να ψάλω τις χάρες του, θέλω μόνον να στρέψω την προσοχή σας σε μία λεπτομέρεια, η οποία αποδεικνύει τη φυσική υπεροχή του ανώτερου είδους στο οποίο ανήκει. (Είδος το οποίο, κάποτε, το λέγαμε «οι δεινόσαυροι»―χωρίς να φανταζόμαστε τι θα μας βγαίναν τα δεινοσαυράκια...)
Ερώτηση πρώτη. Τι εκπροσωπεί ο Μητσοτάκης, δεδομένου ότι η πολιτική που εφάρμοσε ως πρωθυπουργός προ εικοσαετίας και βάλε έθεσε την ατζέντα που μέχρι σήμερα μας απασχολεί; Απαντώ αμέσως: ό,τι ακριβώς αντιτίθεται στον μπρούτο λαϊκισμό των Ανεξάρτητων Ελλήνων―κοινός τόπος είναι αυτό, για όσους παρακολουθούν κάπως τα πολιτικά.
Ερώτηση δεύτερη. Τι ακούσαμε τον πρόεδρο του προαναφερθέντος κόμματος να δηλώνει (σε ζωντανή αναμετάδοση μάλιστα), μετά τη συνάντησή του με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη; Μεταφέρω την αρχή της δήλωσης αυτούσια: «Συναντηθήκαμε με τον πρώην πρωθυπουργό κύριο Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, όπως άλλωστε συναντιέμαι τακτικά από το 1991. Ξεκίνησα μετά από προτροπή του Κ. Μητσοτάκη να μπω στην πολιτική και, σε τέτοιες δύσκολες στιγμές για την πατρίδα μας, οι απόψεις και η εμπειρία του προέδρου Μητσοτάκη είναι πολύτιμες. Ανησυχεί. Ανησυχεί ιδιαίτερα για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα. Θεωρεί ότι τα πράγματα έχουν φθάσει στα άκρα σε σχέση με την οικονομία. Είναι αλήθεια ότι, αν δεν ανατρεπόταν το 1993 που ήταν στην κυβέρνηση, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά σήμερα στην οικονομία» και συνέχισε με διάφορα άλλα, που ελάχιστη σημασία έχουν.
Διότι όποιος έχει ένα δράμι μυαλό (που του απέμεινε από τους ψεκασμούς, εννοείται...) κατάλαβε ότι κανείς δεν μπορούσε να πετύχει καλύτερη προβολή των θέσεων του Μητσοτάκη στο ολοένα συρρικνούμενο κοινό του Καμμένου από τον ίδιο τον Καμμένο! Τι μένει; Υποκλίνομαι, έστω και αν η δήλωση υπενθυμίζει ότι ο Π. Καμμένος πολιτεύθηκε πρώτη φορά επί Κ. Μητσοτάκη.
Και κάτι για το τέλος: η ειρωνεία σε αυτό το, ομολογουμένως, λεπτό και καλόγουστο αστείο που έστησε η θεά Fortuna εις βάρος του Π. Καμμένου είναι ότι τη συνάντηση είχε ζητήσει ο ίδιος ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ...
Πραγματικός διάλογος
Νωρίς το απόγευμα χθες, με καλεί στο τηλέφωνο ένας όντως εξαιρετικός κύριος και μου λέει: «Είμαι στο αυτοκίνητο και μόλις πέτυχα στον δρόμο τον βουλευτή Τζαμτζή. Τον είδα από κοντά...». Αναρωτιέμαι προς στιγμήν αν πρέπει να του πω «συγχαρητήρια». Συγκρατούμαι όμως και απλώς ρωτώ, από κοινή ανθρώπινη συμπόνοια: «Ελπίζω να μην τον πατήσατε λιγάκι με το αυτοκίνητο;». Απάντηση: «Καθόλου. Δυστυχώς, οδηγεί άλλος...».
Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Click here to