Όχι στο πεδίο της ηθικής – μα στο πεδίο της νοημοσύνης έπαθαν τη νίλα
Ο υπουργός Δικαιοσύνης Χ. Αθανασίου δεν έχει κανένα λόγο να αισθάνεται ηττημένος μετά την διακομματική τροπολογία για το δικαίωμα αυτοπρόσωπης φοίτησης του Ν. Ρωμανού στη Σχολή του....
...
Ίσα-ίσα, ο Χαράλαμπος Χριστόφα Αθανασίου έχει δείξει πως είναι εξαιρετικά ευπροσάρμοστος στις καταστάσεις. Ήταν αυτός που πριν από μερικά χρόνια, σαν Πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, είχε δώσει για ανάγνωση, στον τότε υπουργό, το αντιμνημονιακό βιβλίο «Το δόγμα του σοκ» της Naomi Klein. Αυτό δεν τον εμπόδισε να μετεξελιχθεί σε υπουργό της πιο ακραίας μνημονιακής κυβέρνησης.
Με τον κ. Αθανασίου, λοιπόν, «κανένα πρόβλημα». Το πρόβλημα παρουσιάζεται στους...
...
Ίσα-ίσα, ο Χαράλαμπος Χριστόφα Αθανασίου έχει δείξει πως είναι εξαιρετικά ευπροσάρμοστος στις καταστάσεις. Ήταν αυτός που πριν από μερικά χρόνια, σαν Πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, είχε δώσει για ανάγνωση, στον τότε υπουργό, το αντιμνημονιακό βιβλίο «Το δόγμα του σοκ» της Naomi Klein. Αυτό δεν τον εμπόδισε να μετεξελιχθεί σε υπουργό της πιο ακραίας μνημονιακής κυβέρνησης.
Με τον κ. Αθανασίου, λοιπόν, «κανένα πρόβλημα». Το πρόβλημα παρουσιάζεται στους...
«πρόθυμους ηλίθιους».
Σ΄ αυτούς που κορυβαντιούσαν πάνω από το οιονεί νεκροκρέβατο του νεαρού αναρχικού. Σ΄ αυτούς που πίστεψαν στην ατσάλινη ακαμψία του νεοελληνικού κράτους και θεώρησαν καλό να εμφανιστούν «βασιλικότεροι του βασιλέως». Να πουλήσουν νταηλίκι σε έναν βασανιστικά αυτοχειριαζόμενο.
Και τώρα βρίσκονται, καταγέλαστοι, στην πλατεία του μικρού μας χωριού, χωρίς το τελευταίο τους εσώρουχο.
Δεν ηττήθηκε ο Χαρ. Αθανασίου. Οι «πρόθυμοι ηλίθιοι» ηττήθηκαν!
- Στους ηττημένους της υπόθεσης (στους χαμένους, για να ακριβολογούμε) ο τραγικός γελιογράφος (να τηρηθεί η ορθογραφία) Ανδρέας Πετρουλάκης, ο «Ποταμίσιος» ηθοποιός Νίκος Ορφανός, οι Φαήλοι και άλλοι επιφανείς φελλοί.
Στους ηττημένους κι ο «ανεκτικός» δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης («Να βγει ο Ρωμανός να σπουδάσει και να πάρει το καλάσνικοφ; Δεν στέκουν αυτά!»).
Ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος. Κι από πίσω του ο Γρηγόρης Ψαριανός, φορώντας την κουκούλα κάποιου «Λουκά Σιδηρόπουλου».
Ηττημένος και ο «ευαίσθητος» Σταύρος Θεοδωράκης με το – ακροδεξιό πλέον – ξεροΠόταμο του («Η πρόταση του Σύριζα είναι η – στην πράξη – κατάργηση της φυλακής, τουλάχιστον για τους πιο μελετηρούς ληστές, βιαστές…»)
Ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος. Κι από πίσω του ο Γρηγόρης Ψαριανός, φορώντας την κουκούλα κάποιου «Λουκά Σιδηρόπουλου».
Ηττημένος και ο «ευαίσθητος» Σταύρος Θεοδωράκης με το – ακροδεξιό πλέον – ξεροΠόταμο του («Η πρόταση του Σύριζα είναι η – στην πράξη – κατάργηση της φυλακής, τουλάχιστον για τους πιο μελετηρούς ληστές, βιαστές…»)
Υπήρξαν όμως και πολλές ευχάριστες εκπλήξεις. Θα τις προτάξω γιατί ίσως βάρυναν περισσότερο από τις φωνές των «συνήθων διαμαρτυρομένων».
- Στους νικητές της 30ήμερης αναμέτρησης, η ηθοποιός Μυρτώ Αλικάκη και οι άλλοι 77 παλιοί απόφοιτοι της Σχολής Μωραϊτη που διαχώρισαν τη θέση τους από τις πράξεις του Ρωμανού αλλά είχαν το κουράγιο να κάνουν μια διακήρυξη πνευματικής ελευθερίας.
Και ο παπά-Χρήστος Ζαρκαδούλας. Και οι γιατροί του «Γεννηματάς» που απειλήθηκαν με απόλυση αν δεν υποβάλουν σε υποχρεωτική σίτιση τον απεργό πείνας.
Και η κυρά με το μαύρο τσεμπέρι στην ουρά της Τράπεζας που, όταν το ΄φερε η κουβέντα, σταυροκοπήθηκε και μονολόγησε «ο θεός να το λυπηθεί το παλληκαράκι».
Στους νικητές κι ο Αλκίνοος Ιωαννίδης κι ο «ερημίτης» Δήμος Μούτσης που έσπασε μια μακροχρόνια σιωπή βγάζοντας μια γενναία κραυγή.
Από την Ιωάννα Καρυστιάνη δεν περιμέναμε τίποτε λιγότερο. Όπως κι απ’ τον Ετιέν Μπαλιμπάρ. Το ίδιο και από τον Κώστα Καναβούρη, που μας παρέδωσε ένα μικρό λογοτεχνικό αριστούργημα με τον τίτλο «Ανδρέα;» Και τόσοι άλλοι που δεν είναι σκόπιμο να τους αναφέρω έναν-έναν.
Στους νικητές – θα το πω κι ας κινδυνέψω να παρεξηγηθώ – και ο Προκόπης Παυλόπουλος. Και οι τέως γ.γ. του υπουργείου Δικαιοσύνης (επί Ν.Δ.), Γιάννης Ιωαννίδης και Μαρίνος Σκανδάμης που τόλμησαν να αρθρώσουν μια κουβέντα για τη σωτηρία της ζωής του Νίκου Ρωμανού. Νικητές, αν όχι στο πεδίο της ανθρωπιστικής ηθικής (πράγμα που δεν δικαιούμαι να αποκλείσω), τουλάχιστον στο πεδίο πολιτικής ευφυίας.
Και οι «πρόθυμοι ηλίθιοι»; Αυτοί εμπιστεύθηκαν τους λεονταρισμούς ενός αναξιόπιστου κράτους και σαν ύαινες ακολούθησαν την οσμή της πτωμαϊνης.
Πίστεψαν ένα πολιτικό σύστημα που δεν τηρεί ούτε μια από τις υποσχέσεις του. Από τα μεροκάματα και τις συντάξεις μέχρι τα ομόλογα και τους φόρους του. Ούτε μία από τις απειλές του. Αυτοί το πίστεψαν.
Ένα κράτος πολιτικάντηδων που αφού τους έστυψε ηθικά, εξέθεσε και την αντιληπτική τους ικανότητα. Αφού ο δείκτης νοημοσύνης που διαθέτουν, τούς υπέδειξε να ταυτιστούν με τις ψυχροπολεμικές κορώνες του συστήματος Σαμαρά. Που την άλλη μέρα τις πήρε ο άνεμος.
Και έμειναν εκτεθειμένοι, αυτοί, να ζητούν επί πίνακι την κεφαλή ενός αγριεμένου παιδιού που μέσα σε 6 χρόνια έζησε όσα οι ίδιοι δεν θα ζήσουν σε όλη την ανώφελη και τρυφηλή ζωή τους. Τη ζωή ενός «πρόθυμου ηλίθιου».
Και η κυρά με το μαύρο τσεμπέρι στην ουρά της Τράπεζας που, όταν το ΄φερε η κουβέντα, σταυροκοπήθηκε και μονολόγησε «ο θεός να το λυπηθεί το παλληκαράκι».
Στους νικητές κι ο Αλκίνοος Ιωαννίδης κι ο «ερημίτης» Δήμος Μούτσης που έσπασε μια μακροχρόνια σιωπή βγάζοντας μια γενναία κραυγή.
Από την Ιωάννα Καρυστιάνη δεν περιμέναμε τίποτε λιγότερο. Όπως κι απ’ τον Ετιέν Μπαλιμπάρ. Το ίδιο και από τον Κώστα Καναβούρη, που μας παρέδωσε ένα μικρό λογοτεχνικό αριστούργημα με τον τίτλο «Ανδρέα;» Και τόσοι άλλοι που δεν είναι σκόπιμο να τους αναφέρω έναν-έναν.
Στους νικητές – θα το πω κι ας κινδυνέψω να παρεξηγηθώ – και ο Προκόπης Παυλόπουλος. Και οι τέως γ.γ. του υπουργείου Δικαιοσύνης (επί Ν.Δ.), Γιάννης Ιωαννίδης και Μαρίνος Σκανδάμης που τόλμησαν να αρθρώσουν μια κουβέντα για τη σωτηρία της ζωής του Νίκου Ρωμανού. Νικητές, αν όχι στο πεδίο της ανθρωπιστικής ηθικής (πράγμα που δεν δικαιούμαι να αποκλείσω), τουλάχιστον στο πεδίο πολιτικής ευφυίας.
Και οι «πρόθυμοι ηλίθιοι»; Αυτοί εμπιστεύθηκαν τους λεονταρισμούς ενός αναξιόπιστου κράτους και σαν ύαινες ακολούθησαν την οσμή της πτωμαϊνης.
Πίστεψαν ένα πολιτικό σύστημα που δεν τηρεί ούτε μια από τις υποσχέσεις του. Από τα μεροκάματα και τις συντάξεις μέχρι τα ομόλογα και τους φόρους του. Ούτε μία από τις απειλές του. Αυτοί το πίστεψαν.
Ένα κράτος πολιτικάντηδων που αφού τους έστυψε ηθικά, εξέθεσε και την αντιληπτική τους ικανότητα. Αφού ο δείκτης νοημοσύνης που διαθέτουν, τούς υπέδειξε να ταυτιστούν με τις ψυχροπολεμικές κορώνες του συστήματος Σαμαρά. Που την άλλη μέρα τις πήρε ο άνεμος.
Και έμειναν εκτεθειμένοι, αυτοί, να ζητούν επί πίνακι την κεφαλή ενός αγριεμένου παιδιού που μέσα σε 6 χρόνια έζησε όσα οι ίδιοι δεν θα ζήσουν σε όλη την ανώφελη και τρυφηλή ζωή τους. Τη ζωή ενός «πρόθυμου ηλίθιου».
ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ ΣΚΩΠΤΗΣ από imerodromos
Click here to
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μπορείτε ελεύθερα να κάνετε προτάσεις και σχόλια, χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα. Εάν στην επιλογή προφίλ βάλετε τη λέξη ανώνυμος, δεν μπορεί κανένας να μάθει την ταυτοτητά σας.