Σωστό είναι το σύνθημα, αν το δει κανείς από μια γενική σκοπιά. Στους ανθρώπους του μόχθου απευθύνεται και όχι στους αστούς, οι οποίοι «κοιτάζουν τον κώλο τους» και κάθε άλλο παρά «ζωή του κώλου» ζουν. Οι άνθρωποι του μόχθου είναι καταδικασμένοι. Ο ατομικισμός δεν οδηγεί πουθενά πλέον.
Το ρουσφέτι δεν υπάρχει παρά για απειροελάχιστους. Το αστικό κράτος δεν μπορεί να...
..... λειτουργήσει πια με την παλιά κομματαρχική-πελατειακή λογική. Οι πολλοί είναι αποκλεισμένοι ακόμα και από τις ατομικές λύσεις. Ομως, το σύνθημα
νομίζουμε πως ηθικολογεί, επικαλούμενο εμμέσως την αναξιοπρέπεια του ατομικισμού. Κι αυτό είναι που δεν αρκεί, δεν πείθει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μπορείτε ελεύθερα να κάνετε προτάσεις και σχόλια, χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα. Εάν στην επιλογή προφίλ βάλετε τη λέξη ανώνυμος, δεν μπορεί κανένας να μάθει την ταυτοτητά σας.