Η σκληρή σας αντιμετώπιση της πατρίδας μου της Ελλάδας τη στιγμή της μεγάλης ανάγκης, θυμίζει μια άλλη σκληρότητα. Τη σκληρότητα της Γερμανικής Κατοχής στον τόπο μου. Έναν εφιάλτη που πέρασε πια στο DNA του λαού μας και του λαού σας, ένα εφιάλτη που δεν κάνατε τίποτε να σβήσει, να μαλακώσει.
......δρόμους με φουσκωμένες κοιλιές, παιδιά που πέθαιναν γερασμένα, με γένεια, από την ασιτία, οργανωμένα βασανιστήρια σε υπόγεια που και σήμερα μας ανατριχιάζουν όταν περνάμε.
Μιλάτε για ΧΡΕΟΣ!
Το δικό μας, της Ελλάδας
Και το δικό σας κα Μέρκελ;
Τα 70 δις ευρώ για τις καταστροφές πολέμου;
Και πόσα για τις ανθρώπινες ζωές κα Μέρκελ; Από πείνα ή εκτελέσεις;
Πόσο κοστίζει μιά ανθρώπινη ζωή κα Μέρκελ; Τίποτα;
Πόσα ο τρόμος της ψυχής μας;
Πόσα ο άλλος, ο μεγαλύτερος τρόμος; Η φοβερή συνειδητοποίηση του τι μπορεί να κάνει ο Άνθρωπος; Πού μπορεί να φτάσει; Όπως ας πούμε να σπάσει στη μπότα του το χέρι ενός πεινασμένου παιδιού που πάει να “κλέψει” ένα ψωμί από ένα περαστικό Γερμανικό φορτηγό. Ναι, έγινε! Στην Αθήνα στη Γερμανική Κατοχή – Σφραγίδα ανεξίτηλη στη μνήμη.
Μιλάτε για ΧΡΕΟΣ.
-Ναι φταίμε,
Τρελλαθήκαμε με τα πολλά χρήματα που βρέθηκαν πρώτη φορά στην ιστορία του τόπου μας, στα χέρια μας. Φταίμε.
Να υπάρξει ΤΙΜΗΜΑ όχι ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ.
Χάσατε μια χρυσή ευκαιρία με την κρίση που περνάει η Ελλάδα να δείξετε ότι αληθινά η Γερμανία μετάνιωσε για τον όλεθρο και το θάνατο που έφερε στην Ελλάδα με τον πόλεμο που εκείνη ξεκίνησε και με την Γερμανική Κατοχή που ακολούθησε
Όμως πότε το απέδειξε;
Τώρα ήταν η ευκαιρία.
Αν μου πείτε «Ο Ελληνικός λαός πάει ξόφλησε» κάνετε λάθος! Εκτός αν τα κριτήρια σας είναι μόνο μία λέξη:
Όμως σε έναν άλλο χώρο, υπαρκτό όσο και το χρήμα, πιο υπαρκτό! πιστεύω, το χρήμα είναι μέσο δεν είναι σκοπός. Σκοπός είναι αυτός ο άλλος χώρος
Μιλάτε για ΧΡΕΟΣ!
Το δικό μας. Και το δικό σας;
Και τα δικά σας; Γιατί είναι πιο πολλά από ένα. Και είναι πολλά και βαριά.
Θυμηθείτε τα.
Μιλάει η σπουδαία Ελληνίδα Λίτσα Παπαντωνίου:
«Η Ελλάδα έβγαινε από τον εφιάλτη της Μικρασιατικής Καταστροφής (1930-1940). Σίγουρα ετοιμαζόταν μια πνευματική (και κοινωνική) άνθηση που ο πόλεμος του 40 έσπασε στην
αρχή της. Μια λαμπάδα με φως ελληνικό που δεν πρόφτασε να μας φωτίσει*.»
Ανάμεσα τους και ο Φιλόσοφος Ποιητής Γιώργος Σαραντάρης που μιλάει στο ξεκίνημα του άρθρου.
Αυτά Κα Μέρκελ
Δεν ξεχάσαμε όπως βλέπετε η ίδια.
Δεν βοηθήσατε να ξεχάσουμε
Ολυμπία Καράγιωργα, Ποιήτρια
Λέρος 2010
Τηλ: 2247025329
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μπορείτε ελεύθερα να κάνετε προτάσεις και σχόλια, χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα. Εάν στην επιλογή προφίλ βάλετε τη λέξη ανώνυμος, δεν μπορεί κανένας να μάθει την ταυτοτητά σας.