Το χρέος των πολιτών σήμερα. Η ευθύνη μας, για την κατάσταση !

«Σε μια δημοκρατία, κάθε πολίτης, ασκεί κι αυτός ένα λειτούργημα κι υπέχει μια ευθύνη και σε τελική ανάλυση, το είδος της κυβερνήσεως που έχουμε εξαρτάται από το πώς εκπληρώνει ο καθένας τις υποχρεώσεις του»

Αναγνώστρια της στήλης, με αφορμή προηγούμενο άρθρο, με ρώτησε τι πρέπει να κάνουν οι πολίτες σήμερα για να αλλάξουν τα πράγματα. Την απάντηση την έχουμε δώσει στο παρελθόν αλλά ας τα ξαναπούμε:

Για να αλλάξουν τα πράγματα πρέπει πριν από οτιδήποτε άλλο να αλλάξουμε εμείς οι πολίτες. 

Πρέπει να γίνουμε ενεργοί πολίτες με την έννοια ότι πρέπει να θεωρούμε προσωπική μας υπόθεση κάθε τι που γίνεται στη δημόσια ζωή και να αντιμετωπίζουμε τα....

.....δημόσια πράγματα με την ίδια επιμέλεια που δείχνουμε για τις προσωπικές μας υποθέσεις. Ενδεικτικά αναφέρω ότι όλοι μας, αν αντιμετωπίζουμε κάποιο ιατρικό πρόβλημα θα αναζητήσουμε τον καλύτερο γιατρό. Αν έχουμε υπόθεση στα δικαστήρια δεν θα αναθέσουμε την υπόθεση σε κάποιον που δεν έχει πατήσει στα δικαστήρια αλλά σε δικηγόρο που έχει πείρα παρομοίων υποθέσεων. Πολύ σωστά αναζητούμε τον καλύτερο για τις προσωπικές μας υποθέσεις αλλά όταν πρόκειται να εκλέξουμε εκπροσώπους π.χ. στο κοινοβούλιο αρκετές φορές «ελαφρά τη καρδία» επιλέγουμε με κριτήρια αναγνωρισιμότητας μοντέλα, ποδοσφαιριστές η ανεπάγγελτους κοσμικούς τύπους και γόνους που μας κολακεύουν αλλά δεν έχουν ιδέα από νομοθετικό έργο και δεν προσφέρουν τίποτα.

Οφείλουμε λοιπόν να ανεβάσουμε τον πήχυ για να μην γίνονται υπουργοί άνθρωποι που δεν δούλεψαν ποτέ στη ζωή τους και για να μην μας εκπροσωπούν στο κοινοβούλιο άνθρωποι που η μόνη δραστηριότητά τους είναι να τρέχουν από εκδήλωση σε εκδήλωση χωρίς παραγωγή ουσιαστικού έργου.

Το πρόβλημα της πολιτικής μας ζωής είναι ότι με λίγες εξαιρέσεις κυριαρχούν μέτριοι διαχειριστές σε όλα τα επίπεδα:πολιτική, τοπική αυτοδιοίκηση, συνδικαλισμός. Σπανίζουν οι οραματιστές και κυρίως οι άνθρωποι που έχουν θάρρος λήψης δύσκολων αποφάσεων, που θα τολμήσουν ρήξεις και τομές χωρίς να υπολογίζουν πολιτικό κόστος. Για την κυριαρχία των μετρίων φταίνε βέβαια και οι κομματικές ηγεσίες που τους βολεύει αυτή η κατάσταση της μετριοκρατίας αλλά κυρίως εμείς που έχουμε τον τελικό λόγο επιλογής.

Κλείνοντας υπενθυμίζω αυτά που έγραφε ο Τζών Κέννεντυ στον επίλογο του βιβλίου του με τίτλο «η σκιαγραφία των γενναίων» για το χρέος των πολιτών: «σε μια δημοκρατία, κάθε πολίτης, ασκεί κι αυτός ένα λειτούργημα κι υπέχει μια ευθύνη και σε τελική ανάλυση, το είδος της κυβερνήσεως που έχουμε εξαρτάται από το πώς εκπληρώνει ο καθένας τις υποχρεώσεις του. Εμείς, ο λαός, είμαστε τα αφεντικά και θα έχουμε την πολιτική ηγεσία, καλή η κακή, που εμείς θέλουμε και αξίζουμε».

Του Δημήτρη Γαρούφα