Τέλος στα ψέματα Γραμματείς και Φαρισαίοι !

Πριν απο λίγες ημέρες είχαμε την αποκρουστική δολοφονία ενός συμπολίτη μας απο αλλοδαπούς. Στη συνέχεια είχαμε τον σοβαρό τραυματισμό ενός συμπολίτη μας απο Έλληνες αστυνομικούς. 

Αύριο θα έχουμε πάλι ένα παρόμοιο περιστατικό γιατι η βία σαν να θεριεύει στις μέρες μας.

Η βία δεν κάνει διακρίσεις και δεν είναι ρατσίστρια. Βρίσκεται μέσα σε όλους και περιμένει την κατάλληλη στιγμή που θα αφεθείς για λίγο και απο το ασυνείδητο θα περάσει στο συνειδητό.

Η βία έγραψα πιο πάνω ότι δεν κάνει διακρίσεις. Είναι κομμάτι μας και άμα την εξωτερικεύσουμε παίρνει σβάρνα τους πάντες και τα πάντα ανεξαρτήτου χρώματος, φυλής, εθνικότητας ή φύλου.

Γιατι έτσι είναι. 

Η βία δεν έχει λογική και ως εκ τούτου δεν έχει στεγανά. Απευθύνεται παντού. Σε Έλληνες, σε αλλοδαπούς, στη.....

....
φύση και άμα λάχει και σε κανάν εξωγήινο που θα ρθει αμέριμνος να δει τι παίζει σε αυτόν τον πλανήτη.

Το να φτάνεις στο σημείο να κατηγοριοποιείς τη βία είναι τουλάχιστον αφελές. Το να ψάχνεις να βρεις τι θεωρείται πιο βίαιο και πιο αποκρουστικό απο κάτι άλλο είναι σα να ψάχνεις να βρεις αναβράζον ντεπόν στον ωκεανό (δανεισμένο απο ένα ανέκδοτο αυτό το παράδειγμα).

Το να δικαιολογείς ή έστω να προσπαθήσεις να αιτολογήσεις τη βία που ασκείται απο έναν συνάνθρωπο μας προς έναν άλλο είναι επικίνδυνο. Γιατι έτσι γεννάται μέσα μας η αφορμή να τη χρησιμοποιήσουμε.

Και επειδή δεν έχουμε όλοι τα ίδια μυαλιά και ως εκ τούτου τον ίδιο τρόπο σκέψης φαντάζεστε να αρχίσουμε όλοι να ασκούμε βία εκεί που γουστάρουμε έχοντας τη σιγουριά ότι εμείς το κάνουμε επειδή έχουμε σοβαρό λόγο;

Για παράδειγμα η κυρία του Κολωνακίου μπορεί να θεωρήσει ότι είναι απόλυτα δικαιολογημένο να ασκήσει λεκτική βία στον άμοιρο γκαρσόνο που δεν πέτυχε το φρεντοτσίνο της. Και ο γκαρσόνος να θεωρεί πολύ λογικό να ασκήσει βία στο αδέσποτο που έτυχε να περνάει απο μπροστά του επειδή του μπλοκάρει τον δρόμο και τον εμποδίζει να φέρει ένα καλύτερο φρεντοτσίνο στη μαντάμ.

Ο καθένας απο εμάς εάν ψάξει μπορεί να ευλογήσει τα γένια του για να χρησιμοποιήσει βία με όποια επακόλουθα.

Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που αρχίζουμε να "συγκρίνουμε" βίαιες καταστάσεις; Τι γίνεται στην περίπτωση που εμείς οι ίδιοι σαν Γραμματείς και Φαρισαίοι αρχίζουμε να δικαιολογούμε ή να καταδικάζουμε τη βία κάποιων άλλων; Και τι γίνεται στην περίπτωση που φτάνουμε στο σημείο να "επιλέγουμε" ποιες βίαιες καταστάσεις θα μάθουμε και ποιες δεν μας ενδιαφέρουν;

Με αφορμή τα σχόλια αναγνωστών για τα δυο άσχετα περιστατικά των ημερών μας γράφω τα παραπάνω. Όταν κάποιος αναφέρει το ένα περιστατικό κάποιος άλλος αναρωτιέται γιατι δεν αναφέρει το άλλο περιστατικό.

Σχετίζονται; Είναι αλληλένδετα; Δηλαδή όποιος γράφει για το ένα περιστατικό αμέσως μηδενίζει το άλλο; Πιστεύετε ότι ο χαμός ενός Ελληνα είναι πιο "ήπιος" εάν γίνει απο Έλληνα; Ότι οι αγαπημένοι αυτού του νεαρού που έχασε τη ζωή του απο έναν αλλοδαπό θα το έπαιρναν πιο "ελαφρά" εάν είχε γίνει απο Έλληνα;

Ο μόνος συσχετισμός που υπάρχει στα δυο περιστατικά και στα δεκάδες χιλιάδες παρόμοια του παρελθόντος αλλά και στα εκατοντάδες χιλιάδες που θα συμβούν στο μέλλον είναι ένα πράγμα: η αποκρουστικότητα.

Η αποκρουστικότητα δεν έχει να κάνει με κράτη ούτε με εθνικότητες. Η αποκρουστικότητα έχει να κάνει με το ανθρώπινο είδος. Ο άνθρωπος σκοτώνει ή τραυματίζει άνθρωπο.

Και τα περιστατικά αυτά είναι πολύ λυπηρά για να ψάχνουμε να βρούμε δικαιολογίες. Ο βίαιος χαμός ενός ανθρώπου δεν δικαιολογείται με τίποτα και δεν αναλύεται με την καμία. Ούτε συγκρίνεται με τον χαμό κάποιου άλλου.

Το να τροφοδοτείς μια ολόκληρη κοινωνία με σκεπτικά του στυλ: τα θελε και τα παθε για την περίπτωση του νεαρού στην πορεία ή ότι όλοι οι αστυνομικοί είναι εν δυνάμει δολοφόνοι ή ότι όλοι οι αλλοδαποί είναι κάργα δολοφόνοι οδηγεί σε καταστάσεις Γραμματών και Φαρισαίων.

Και κανένας απο εμάς δεν έχει το δικαίωμα να πει στον συνάνθρωπό του πως να χειριστεί τη βίαιη απώλεια ή τον βίαιο τραυματισμό ενός αγαπημένου του ανθρώπου απο όποιον και να έγινε και σε όποιες συνθήκες και να έγινε.

Τα περιστατικά αυτά δεν συνέβησαν για κάποιον λόγο. Δεν συνέβησαν για να βγει ο αντιεξουσιαστής να βρίσει τον αστυνομικό, ούτε ο πατριώτης να βρίσει τον αλλοδαπό. Δεν έγιναν για να ξεσπάσετε σε κάποιο διαδικτυακό μέσο. Δεν είναι τροφή για "κουβεντούλα". Εδώ δεν χωράει ποια ιδεολογία έχει δίκιο ή ποια άδικο. Δεν χωράει το "στα λεγα εγώ" ή το "ξερα εγώ". ΄Εδώ δεν έχει καμία θέση η "κουβεντούλα" του δικομματισμού ή των στρατοπέδων.

Έγιναν όπως και θα ξαναγίνουν. Η βία είναι μια και μοναδική, όπου τη συναντήσετε, όποια μορφή και να παίρνει και απο όποιον γίνεται. Αφού είναι ένα σύνολο εσείς γιατι πασχίζετε να τη χωρίσετε σε κατηγορίες; 

Απο έναν Επώνυμο Αναγνώστη