Τίνος είναι το μαγαζί ;

«Είμαστε κι εμείς στα μαύρα μας τα χάλια, είναι όμως και οι γύρω μας»… «Μόνο σιγουριά δεν μπορεί να αντλήσει κανείς όταν κοιτάει γύρω του και βλέπει την ποιότητα και το μέγεθος των ηγετών στην Ευρώπη.»… 

Γράφει ο κ. Παπαχελάς, σέ φύλλο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ

«Το πρόβλημα, είναι ότι ο κόσμος γίνεται ολοένα πιο περίπλοκος, απρόβλεπτος και επικίνδυνος την ίδια στιγμή που διαπιστώνουμε όλοι μας πρόβλημα πολιτικής ηγεσίας. Δεν ξέρω τι φταίει γι’ αυτό, ενδεχομένως να έχει να κάνει με τον υπερβολικά πιεστικό ρόλο των media που καθιστά την επικοινωνία και όχι την ουσία βασικό κριτήριο επιλογής ηγετών. Δεν είναι, πάντως, παρήγορο να νιώθεις ότι όταν η χώρα σου περνάει μια μεγάλη κρίση, εν μέσω διεθνούς αστάθειας και κρίσης, δεν υπάρχουν ....
.....πουθενά στον ορίζοντα οι Ντε Γκωλ, οι Αντενάουερ, οι ιστορικοί ηγέτες που απαιτούν οι περιστάσεις».

Η διαπίστωση μπορεί να θεωρηθεί αντικειμενική, άλλωστε το ελλειμματικό εκτόπισμα των σύγχρονων ηγετών έχει σημειωθεί και από συνεργάτες και φίλους αυτού του blog. Δεν πιστεύω όμως ότι αποτελεί και πραγματική απορία του αρθρογράφου το “Πού είναι οι ηγέτες?”.

Είμαι βέβαιος πως ο κ. Παπαχελάς γνωρίζει ότι ο Peter Drucker, (1909 – 2005), κορυφαίος διανοητής, θεωρητικός του management και σύμβουλος των Coca Cola, General Electric, Citicorp, IBM, Intel κ.α., γράφει:
«Κανένας Οργανισμός δεν μπορεί να επιβιώσει αν χρειάζεται ιδιοφυίες ή Σούπερμαν για να τον διοικήσουν. Οι δομές πρέπει να είναι τέτοιες που να επιτρέπουν την πρόοδο των Οργανισμών κάτω από την ηγεσία συνηθισμένων καθημερινών ανθρώπων».

Αυτό που επίσης ξέρει πολύ καλά ο αρθρογράφος της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, αλλά το κρύβει , είναι ότι αυτοί οι χαρισματικοί, που δήθεν του λείπουν αφόρητα, υπάρχουν και μάλιστα αρκετούς από αυτούς τους συνάντησε στην συνεδρίαση της λέσχης Μπίλντερμπεργκ του 2002. Αυτοί ακριβώς είναι οι πραγματικοί ηγέτες που κρατάνε το “χρίσμα” για τον εαυτό τους, το Διοικητικό Συμβούλιο της Παγκόσμιας Τάξης. Οι πρωθυπουργοί είναι απλώς τα χαμηλόβαθμα και πειθήνια εκτελεστικά όργανα. Τι να την κάνουν λοιπόν την ευφυΐα? Αρκεί να είναι απλώς «ευέλικτοι» και «λειτουργικοί». Άλλωστε αυτή είναι σήμερα η τάση, όχι μόνο σε επίπεδο κυβερνήσεων αλλά και σε χαμηλότερα επίπεδα της καθημερινής ζωής: Σήμερα στον επαγγελματικό χώρο των μεγάλων εταιριών, δεν υπάρχει χώρος ούτε για ταλέντο, ούτε για πρωτοβουλία. Τα πάντα στηρίζονται σε αυτοματοποιημένες διαδικασίες και μηχανογραφικά συστήματα, προγραμματισμένα με συγκεκριμένες ρουτίνες οι οποίες έχουν αποφασιστεί στην απόμακρη και ιερή  κορυφή της πυραμίδας. Έτσι αποθαρρύνονται οι επίδοξοι ήρωες και δημιουργείται χώρος για απλούς, πειθαρχικούς και φοβισμένους χειριστές: Υπαλλήλους. Πωλητές. Βουλευτές. Υπουργούς. Πρωθυπουργούς. Πλανητάρχες.

Απομένει να εξακριβωθεί αν έχει απαντηθεί το ερώτημα «Τίνος είναι το μαγαζί? ».

Πηγή