Η διαδήλωση πρέπει να λειτουργεί ως πράξη Λαικής Κυριαρχίας και όχι ως επίδειξη σε πασαρέλα

Όλες αυτές  τις δεκαετίες οι συνδικαλιστές παντός είδους και κομματικής απόχρωσης μας έχουν μάθει να θεωρούμε κινητοποίηση μία ουσιαστικά παρωδία διαδήλωσης, η οποία γίνεται παρωδία όχι με υπαιτιότητα του Λαού αλλά εν πλήρη γνώση και υπαιτιότητα των συνδικαλιστών. 

Αντί να έχει ένα ενεργητικό ρόλο εξαναγκασμού της κυβέρνησης μία διαδήλωση, ουσιαστικά έχει υποβιβαστεί και μετατραπεί σε μία παθητική παρέλαση και αποχώρηση που αφήνει στην  ευχέρεια της κυβέρνησης εάν θα ληφθεί υπ’ όψη ή όχι.

Στην ουσία ένα από τα ισχυρότερα όπλα του Λαού έχει παροπλισθεί και χρησιμοποιείται μόνο ως επίδειξη δύναμης του κάθε συνδικαλιστή ή συνδικαλιστικού φορέα ώστε να.....


...χρησιμοποιείται σαν διαπραγματευτικό χαρτί για τα μικροπολιτικά συμφέροντα του κάθε κομματικού δοσίλογου που εκμεταλλεύεται την θέση του για προσωπική προώθηση ή προώθηση της κλίκας του, όχι αυτών που εκπροσωπεί.

Αυτό είναι διαπιστώσιμο εύκολα εάν δούμε πώς επιμελώς οι πορείες των συνδικαλιστών είναι διαχωρισμένες ( αλλού το ΠΑΜΕ, αλλού η ΓΣΕΕ, κλπ ) και όχι με τέτοια οργάνωση ώστε να........

επιτρέπει την συνένωση του Λαού σε ένα Εθνικό σώμα. Αντιθέτως κρατείται διασπασμένος σε δήθεν φατρίες οι οποίες δεν είναι ούτε πραγματικές ούτε ουσιαστικές και εξυπηρετούν μόνο τους συνδικαλιστές και την κυβέρνηση η οποία βρίσκει την δικαιολογία να μιλήσει για μειοψηφίες ενώ στην ουσία πρόκειται για αιτήματα και απαιτήσεις που πρεσβεύει το σύνολο του Ελληνικού Λαού ( π.χ. βιώσιμες συντάξεις, κατώτερο πλαφόν στους μισθούς σε Ιδιωτικό και Δημόσιο τομέα, άρση της ασυλίας για ουσιαστική δίωξη των επίορκων κυβερνητικών / πολιτικών, νομοσχέδια που δεν θα εξυπηρετούν εταιρείες και τράπεζες, δίκαιο φορολογικό / εισφορολογικό, κλπ ). Στην ουσία και αν δεν μείνουμε στα θέματα του κάθε επαγγελματικού τομέα αλλά δούμε τις γενικές κατευθυντήριες γραμμές των απαιτήσεων ( εκτός βεβαίως του ΣΕΒ και των τραπεζιτών ), θα διαπιστώσουμε ότι όλος ο Λαός επιζητεί την εφαρμογή των πρώτων άρθρων του Συντάγματος : Ισονομία, Ισοπολιτεία, Αναλογικότητα, Ανθρώπινα Δικαιώματα.

Βλέπουμε λοιπόν ότι είναι προς το συμφέρον της κυβέρνησης η διάσπαση των διαδηλώσεων και η απλή περιφορά των δικαίως διαμαρτυρόμενων Ελλήνων λες και πρόκειται για λιτανεία του Επιταφίου από τους συνδικαλιστές και τους διάφορους ‘αρχηγούς’ διότι έτσι δεν υποχρεούται κατ’ ουσίαν να συμμορφωθεί με την Λαϊκή εντολή που παρελαύνει έξω από το Κοινοβούλιο.

Μία πραγματική διαδήλωση χωρίς τα γκέμια και τον έλεγχο των συνδικαλιστών και των «μπαχαλάκηδων» / ΜΑΤ που της έχουν επιβληθεί εδώ και δεκαετίες οφείλει να έχει έναν συγκεκριμένο ΣΤΟΧΟ και να μην παύει πρίν να επιτυγχάνεται ο στόχος αυτός, αλλιώς δεν μιλάμε για διαδήλωση αλλά για εκδήλωση.

1. η διαδήλωση πρέπει να είναι ΠΑΝΤΑ ΕΝΩΜΕΝΗ για  να μην προωθείται διχασμός. Τα αιτήματα είναι ίδια καθ’ ότι η ύπαρξη ενός ισχυρού Ελληνικού Συντάγματος και πλήρως καθιερωμένων Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εξασφαλίζουν σε όλους το Κράτος Δικαίου που με την σειρά του θα τους εξασφαλίσει βιωσιμότητα και ανάπτυξη.
2. οι συνδικαλιστές ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΤΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΗ ΜΙΑΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗΣ ούτε μπορούν να ελέγχουν τους διαδηλωτές. Πρέπει να δρούν μόνο ως συντονιστές σε μία προσυμφωνημένη διεξαγωγή στρατηγικών βημάτων και όχι σε τήρηση ωραρίου φεστιβάλ.  
3. οι συνδικαλιστές δεν μπορούν να μονοπωλούν τα μικρόφωνα και ούτε είναι ο δουλειά τους να εκφωνούν λόγους προς τον Λαό. Η δουλειά τους είναι αν απευθύνουν μικροφωνικά τα αιτήματα του Λαού προς την κυβέρνηση αντί να μην επιδιώκουν καν επικοινωνία με την κυβέρνηση.
4. το Σύνταγμα υπαγορεύει ευθαρσώς και ρητώς στο Άρθρο 10 ότι η κυβέρνηση οφείλει να απαντήσει αιτιολογημένα και με σκεπτικό σε κάθε αίτημα, ακόμα και όταν πρόκειται για έναν μόνο Πολίτη. Όταν λοιπόν υπάρχουν από έξω 100.000 Πολίτες οφείλει να επιδίδεται σε άμεση απάντηση ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΜΙΑ ΠΙΣΤΩΣΗ ΧΡΟΝΟΥ ΠΡΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ. Δηλαδή, ο Λαός θα πρέπει να απαιτεί να βγεί άμεσα έξω ο αρμόδιος και να μιλήσει / απαντήσει ουσιαστικά στα αιτήματα.
5. παράδοση Ψηφίσματος χωρίς την απαίτηση άμεσης απάντησης σε αυτό ισοδυναμεί με μη παράδοση κανενός αιτήματος.

Δηλαδή, μία σωστή διαδήλωση θα πρέπει να διαθέτει σαφές Ψήφισμα με αιτήματα / απαιτήσεις και ο Λαός θα πρέπει να μην αποχωρεί από την διαδήλωση πρίν δοθεί απάντηση στα αιτήματα αυτά την οποία θα πρέπει να κρίνει δια βοής εκείνη την στιγμή ( ΟΧΙ ΟΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ) εάν είναι ικανοποιητική ( η απάντηση ) ειδ’ άλλως να απαιτήσει έτερη απάντηση και να μην αποχωρήσει πρίν να την παραλάβει.

Έτσι αποκτήσαμε Σύνταγμα, διώξαμε βασιλιάδες και επιτύχαμε την θεσμοθέτηση του κράτους Δικαίου που αυτή την στιγμή μας αρνούνται ετσιθελικά.

Έτσι διεξάγεται μία διαδήλωση η οποία είναι άκρως ειρηνική και νόμιμη διαθέτει όμως την  πυγμή αυτή που αποτελεί τον εφιάλτη όλων αυτών των προδοτών.

Μία διαδήλωση αποτελεί πράξη πολεμικής πυγμής και δεν μπορούμε να κατέβουμε χωρίς να είμαστε αποφασισμένοι να υπερτερήσουμε ως Κυρίαρχος Λαός στην ικανοποίηση των απαιτήσεων μας.

Γράφει η Ολγα Γεριτσίδου

Πηγή