Τέτοιους όρους δε βρίσκεις «ούτε στις αποικιοκρατικές συμβάσεις»

"....Μέχρι να γίνει ο δίκαιος καταμερισμός του λογαριασμού διατηρώ κάθε δικαίωμα να πιστεύω ότι ο Παπανδρέου, στάλθηκε στην Ελλάδα για να την υποδουλώσει ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΚΑ στο μεγάλο κεφάλαιο, όπως φαίνεται να υπονοεί ο πρόεδρος του ΔΣΑ κ. Παξινός....."

Αν διαβάσει κάποιος την ανακοίνωση του Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών για το Μνημόνιο και δεν είναι αφελής προβληματίζεται τα μέγιστα. 

Ο Πρόεδρος του, ο κ. Παξινός, αντιπροσωπεύει 21,000 δικηγόρους στη Αθήνα και άλλους 15,000 σε όλη την Ελλάδα, μια και είθισται ο Πρόεδρος του ΔΣΑ να είναι πρόεδρος  του Πανελληνίου Συλλόγου Δικηγόρων.

Όταν έχεις να κάνεις με νομικούς δε μπορείς να....
...παίρνεις αψήφιστα όσα γράφουν, γιατί έχουν δει άπειρα συμφωνητικά και ξέρουν όχι μόνο τι γράφει κάποιο κείμενο αλλά και τι κρύβεται ΠΙΣΩ από κάθε λέξη (μακάρι να πρόσεχαν το ίδιο κι οι βουλευτές που το ψήφισαν). Και ξέρουν πόσο προσεκτικοί πρέπει να είναι στις εκφράσεις τους.

Για το λόγο αυτό με προβλημάτισε η βαριά έκφραση του κ. Παξινού: τέτοιους όρους δε βρίσκεις «ούτε στις αποικιοκρατικές συμβάσεις». Δεν το γράφει τυχαία αυτό ένας νομικός. Θέλει να δώσει ένα...βαρύτερο μήνυμα ΠΙΣΩ από το βασικό του μήνυμα. Μήπως εδώ ο πρόεδρος του ΔΣΑ χτυπάει σκληρά επί τον τύπον των ήλων; Ήτοι σε απλά ελληνικά θα το έλεγε σε κάποιο φίλο του: Ο Γιώργος Παπανδρέου υπόγραψε τέτοια σύμβαση γιατί φαίνεται να πιστεύει ότι η Ελλάδα είναι ΑΠΟΙΚΙΑ μιας άλλης πατρίδας του.

Η ιστορία δεν είναι νέα. Παλιότερα υπήρχε το «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», που κατά το Φρόυντ, οι μεγάλες δηλώσεις σημαίνουν το αντίθετό τους, ήτοι «Τίποτα στην Ελλάδα δεν ανήκει στους Έλληνες». Αποδείχτηκε σωστός ο Φρόυντ: το ίδιο κόμμα την έχει ήδη ξεπουλήσει στους ξένους. Δεν υπάρχει, ή δε θα υπάρχει σε λίγο, κάτι που να αξίζει και να μην έχει πουληθεί: δρόμοι, αεροδρόμια, λιμάνια, δημόσιοι οργανισμοί. Το μόνο που θα μείνει ελληνικό θα είναι η ρίγανη στις κορυφές των βουνών και κάποια μακρινή ιστορία.

Ή ακόμα το «Έξω οι Αμερικάνοι». (Ο Φρόυντ πάλι θα μας έλεγε ότι αυτό σημαίνει «Μέσα οι Αμερικάνοι»). Έτσι έχουμε τον Jeffrey ή Geoffrey  και την Gayle στα καλά καθούμενα στα 30 χρόνια τους όχι μόνο να αλλάζουν τα αμερικάνικά ονόματά τους σε  Γιώργο και Σοφία αλλά ΚΥΡΙΩΣ να κάνουν το παν να το αποκρύψουν.

Το θέμα μας δεν είναι γιατί κάποιος αλλάζει το όνομά του, αλλά οι συγκυρίες κάτω από τις οποίες το κάνει. Γιατί ντροπή είναι να λέγεσαι Γκέιλ ή Τζέφρι Παπανδρέου στην Ελλάδα; Χιλιάδες Έλληνες έχουν ξενικά ονόματα, χιλιάδες παιδιά ομογενών έχουν ξενικά ονόματα και δε βλέπω το φίλο μου Κάρολο Α. Φιξ να αλλάζει το όνομά του ή να νιώθει ότι είναι λιγότερο Έλληνας από μένα μετά από 200 χρόνια των προγόνων του στην Ελλάδα.

Αυτό που με προβληματίζει είναι η πολιτιστική καταγωγή κάποιου ή, ας το πω απλά, ο βαθμός ελληνικότητάς του. Κι αν αναφέρομαι και στην κ. Παπανδρέου είναι γιατί τη θεωρώ πολιτικό πρόσωπο και όχι ιδιώτη όπως π.χ. τον αδελφό της Ανδρίκο, όσο κι αν η ίδια προσπαθεί να διατηρεί χαμηλούς τόνους. Το Ίδρυμα Γ. Παπανδρέου στο οποίο προεδρεύει επιδοτήθηκε από χρήματα των φορολογουμένων με 725,000 ευρώ σε τρία χρόνια και με άλλα τόσα το ίδρυμα Α. Παπανδρέου στο οποίο είναι αντιπρόεδρος. Και επί πλέον είναι ιδιοκτήτρια ενός ακινήτου που για μια 10-ετία είχε σημαντική φοροαπαλλαγή λόγω ιστορικότητας.

Εδώ αρχίζει η πολιτιστική σχιζοφρένεια των επιγόνων της δυναστείας: το 2000 έγραφε «αισθάνομαι σαν μια απλή ένοικος στο Καστρί, που ουσιαστικά ανήκει στο λαό και τους αγώνες του που το ανέδειξαν σε Ναό της Δημοκρατίας», και μιλούσε για «Νέο Παρθενώνα», κάνοντάς σε περήφανο με το να βάζει κι εσένα ΜΑΖΙ, το φτωχό φοιτητή που ξεκινούσες από το Καστρί στις διαδηλώσεις των Ιουλιανών με το σύνθημα «Η Δημοκρατία θα νικήσει», κι είπες «Μπράβο βρε Σοφία». Η ίδια Σοφία το 2007 (αφού είχε χτίσει κατά 80% στο οικόπεδό της και συνεπώς δε χρειαζόταν πια την φοροαπαλλαγή ως ιστορικού μνημείο) γράφει στην προσφυγή της στο Συμβούλιο της Επικρατείας: «Το κτίσμα αυτό αποτελεί σύνηθες οίκημα της περιοχής  και δε συνέβη κανένα ιστορικό γεγονός εντός αυτού» («το θεωρεί αχούρι» κατά την οικογένειά της) και ζητά τον αποχαρακτηρισμό του από ιστορικό για να χτίσει πιθανώς άλλη μια μεζονέτα. Τι να σου πω βρε Σοφία; Ότι δεν έχεις πολιτιστική κορμοστασιά, δε δίνεις δεκάρα για την ιστορία της Ελλάδας που είναι και ιστορία του παππού σου και απλά ξεπουλάς τα πάντα για το κέρδος; Σίγουρα υπάρχουν και πιο χυδαίοι τρόποι να σου το πει κάποιος, αλλά όχι εγώ.

Κι ο Γιώργος το ίδιο: «Χρήματα υπάρχουν» για να εκλεγεί κι έπειτα «Δεν υπάρχει φράγκο» και προσφυγή στο ΔΝΤ με όρους αποικιοκρατίας κατά τον πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών γιατί το ξεπούλημα της Ελλάδας είναι το σκαλοπάτι του για να πατήσει ώστε να αποκτήσει την εύνοια των μεγάλων;

Και η ιστορία μας 4000 χρόνων; Ο πολιτισμός μας; Η γλώσσα μας; (by the way οι αδελφοί Παπανδρέου, όσο γνωρίζω, επικοινωνούν μεταξύ τους στα αγγλικά, ή όπως γράφει ο πιο ειλικρινής από αυτούς, ο Νίκος, στην ιστοσελίδα του: «I refused to call her Sophia and persisted in her nicely American Gayle).

Η Ελλάδα είναι για μας τους Μεθέλληνες που απομείναμε. Δεν είναι για τους Παπανδρέου, ή τουλάχιστο για τους σημερινούς επιγόνους της δυναστείας.

ΥΓ Θα ζητήσω συγνώμη για το άρθρο αυτό, όταν δω το Γιώργο Παπανδρέου να εφαρμόζει δίκαια την αρχή «μαζί τα φάγαμε» του λαλίστατου αντιπροέδρου του και να μοιραστεί δίκαια ο λογαριασμός: τόσα έφαγαν οι εργαζόμενοι, τόσα οι συνταξιούχοι, τόσα οι επαγγελματίες, τόσα ο Άκης ή ο Ρουσόπουλος, τόσα οι χιλιάδες πολιτικοί, οι εργολάβοι και οι συν αυτοίς, και ΟΛΟΙ να πληρώσουν καθένας την ταρίφα του, όχι μόνο αυτοί που δεν έχουν τη δύναμη να αμυνθούν. 

Μέχρι να γίνει αυτός ο δίκαιος καταμερισμός του λογαριασμού διατηρώ κάθε δικαίωμα να πιστεύω ότι στάλθηκε στην Ελλάδα για να την υποδουλώσει ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΚΑ στο μεγάλο κεφάλαιο, όπως φαίνεται να υπονοεί ο πρόεδρος του ΔΣΑ κ. Παξινός.

Χρήστος Μαγγούτας

Chris Mangoutas

Τορόντο Καναδά

Πηγή