Εκεί… που φυσάει ο άνεμος! Μύκονος Myconos Mykonos Το νησί των ανέμων

Η ιδεολογία μας και η αντίληψη που έχουμε για τη ζωή καθορίζει ακόμα και τις πιο καθημερινές επιλογές μας. Ξεκινώ με αυτή την κοινότοπη διαπίστωση το οδοιπορικό μας στο «νησί των ανέμων», γιατί για πάρα πολλά χρόνια απέφευγα συνειδητά να το επισκεφθώ.

Πολλοί φίλοι που με ξέρουν καλά, όταν τους είπα ότι φέτος θα πάω στη Μύκονο, με ρώτησαν πώς μου ήρθε.

Αποφάσισα λοιπόν να γνωρίσω τη διάσημη Μύκονο, αλλά και αυτή που δεν γνώρισαν ποτέ οι επισκέπτες των λίγων ημερών και οι λάτρεις του lifestyle. Ένιωσα την ανάγκη να απαντήσω σε «όλους εμάς» που δεν.....
..πηγαίνουν στη Μύκονο, επειδή δεν ταιριάζει στην «ιδιοσυγκρασία μας» ο κοσμικός και έντονος χαρακτήρας του νησιού.

Ήθελα να δείξω ότι η Μύκονος δεν είναι μόνο κοσμική, είναι και ήρεμη, δεν είναι μόνο τουρίστες, είναι και ντόπιοι, δεν είναι μόνο κοκτέιλ, είναι και λούζα, δεν είναι μόνο μπαρ και πάρτι, είναι και σεργιάνι σε στενοσόκακα. Δεν είναι μόνο «Myconos», είναι και… «Μύκονο», όπως συνηθίζουν να την αποκαλούν οι ντόπιοι χωρίς το τελικό σίγμα. Σκοπός μου δεν είναι να αποδομήσω μια εικόνα που η διάρκειά της δεν αφήνει και πολλά περιθώρια αμφισβήτησης. Απλά θέλω να σας παρουσιάσω τη Μύκονο όπως τη γνώρισα και όπως της αξίζει. Εσείς θα διαλέξετε ποια Μύκονος σας ταιριάζει…

Ιστορία

Σχετικά με την ονομασία του νησιού υπάρχουν διάφορες εκδοχές. Μία από αυτές λέει ότι κάτω από τους μεγάλους βράχους του νησιού βρίσκονται οι Γίγαντες που εξόντωσε ο Ηρακλής κατά τη Γιγαντομαχία. Η ονομασία «Μύκονος», σύμφωνα με αυτή την εκδοχή, φανερώνει τον πετρώδη τόπο ή το σωρό των λίθων. Συναντάμε όμως και μία άλλη εξήγηση του ονόματος, πιο σύγχρονη: Το νησί, σύμφωνα με αυτή, πήρε το όνομά του από τον ήρωα Μύκονο που ήταν γιος του βασιλιά της Δήλου, Άνιου.

Οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού ήταν Κάρες και Φοίνικες, οι οποίοι όμως εκδιώχθηκαν από τους Ίωνες που ήρθαν από την Αθήνα περίπου το 1000 π.Χ. Μετά από τη ρωμαϊκή κυριαρχία η Μύκονος περνά στα χέρια των Βυζαντινών και παραμένει μέχρι το τέλος του 12ου αιώνα. Σημαντική χρονολογία για το νησί είναι και το 1204, οπότε παραχωρείται στους Ανδρέα και Ιερεμία Γκίζι, αλλά και το 1292, που, όπως λέγεται, το λεηλατούν Καταλανοί. Το 1207, μαζί και με τα υπόλοιπα νησιά των Κυκλάδων, η Μύκονος τέθηκε υπό Ενετοκρατία που διήρκεσε μέχρι το 1537, οπότε οι Τούρκοι κυριάρχησαν τα νησιά. Οι Μυκονιάτες συμμετέχουν στον απελευθερωτικό αγώνα κατά την Επανάσταση του 1821. Οδηγός τους είναι η αγωνίστρια της Ελληνικής Επανάστασης Μαντώ Μαυρογένους που πήγε στο νησί και ξεσήκωσε τους κατοίκους κατά των Τούρκων. Μάλιστα, δεν δίστασε να χρηματοδοτήσει με προσωπικά της έξοδα τον αγώνα. Το σπίτι της Μαντούς στο νησί σώζεται ακόμα.

Προς τα τέλη του 19ου αιώνα, όταν αναπτύσσεται η τεχνολογία του ατμού, η εικόνα του νησιού αλλάζει και οι κάτοικοι αρχίζουν να ξενιτεύονται. Καθοριστικό ρόλο στην οικονομική αποδυνάμωση του νησιού έπαιξε και η διάνοιξη της Διώρυγας της Κορίνθου. Η ανάπτυξη του τουρισμού τη δεκαετία του ’30 θα αλλάξει και πάλι τα δεδομένα. Πολλοί διάσημοι αρχίζουν να επισκέπτονται το νησί της Δήλου για να θαυμάσουν τα αρχαία ευρήματα, αλλά και τη Μύκονο. Η πορεία του νησιού στη διεθνή τουριστική αγορά μόλις έχει ξεκινήσει…

Οι διανοούμενοι και οι καλλιτέχνες ανακαλύπτουν το νησί τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 και τη δεκαετία του ’70 αρχίζει να καθιερώνεται ως προορισμός του διεθνούς και εγχώριου τζετ-σετ. Τις δύο τελευταίες δεκαετίες, που τα πάντα στην Ελλάδα γίνονται εικόνα, το νησί είναι καθημερινό πρωτοσέλιδο στα lifestyle περιοδικά και τις σκανδαλοθηρικές εφημερίδες. Η εικόνα του Πέτρου του πελεκάνου έχει δώσει τη θέση της στις ξαπλώστρες-κρεβάτια και τα σεπαρέ στην Ψαρού. Εκτός όμως από τα θετικά στοιχεία που έχει αυτή η μεγάλη ανάπτυξη, όπως η άριστη ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και η καθαριότητα σε στεριά και θάλασσα, υπάρχουν και οι αρνητικές πλευρές, όπως η έντονη και συνεχής δόμηση και οι υψηλές τιμές.

Η Χώρα

Παραδοσιακή κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική, μπουκαμβίλιες και ευωδιαστοί βασιλικοί στα μπαλκόνια, εκκλησάκια και στενά σοκάκια όπου σίγουρα χάνεσαι και αναγκάζεσαι να ακολουθήσεις τον άνεμο, ώστε να βγεις τελικά στο λιμάνι – το κόλπο αυτό πιάνει πάντα. Αυτή είναι η εικόνα της Χώρας της Μυκόνου. Τα σοκάκια σφίζουν από ζωή, καθώς οι τουρίστες ξεχύνονται παντού και ειδικά στα Ματογιάννια, τον πιο εμπορικό δρόμο του νησιού που είναι γεμάτος μαγαζιά. Εδώ, αλλά και στα γύρω σοκάκια, ο επισκέπτης μπορεί να ψωνίσει πραγματικά ό,τι θέλει, ρούχα επώνυμα και μη, κοσμήματα, σουβενίρ, αντίκες, παπούτσια. Σε μια μικρή πλατεία βρίσκεται το θρυλικό bar «PIERRO’S», σημείο αναφοράς και από τους πρωτοπόρους των gay bar στην Ελλάδα. Κι αν κατά τους καλοκαιρινούς μήνες τα σοκάκια είναι γεμάτα από τουρίστες, ο επισκέπτης που θα προτιμήσει να πάει στη Μύκονο μετά το τέλος της τουριστικής περιόδου θα γοητευτεί από την εικόνα των ντόπιων να σεργιανάνε στα έρημα σοκάκια και να καλημερίζονται. Χαρακτηριστικό μάλιστα είναι ότι οι περισσότεροι από τους κατοίκους έχουν ψευδώνυμα.

Αφήνοντας τα Ματογιάννια, ο δρόμος μάς οδηγεί στην Παναγιά την Παραπορτιανή, την πιο γνωστή εκκλησία του νησιού. Στην ουσία δεν πρόκειται για έναν αλλά για τέσσερις ναούς που είναι ενωμένοι μεταξύ τους και, μαζί με έναν ακόμα ναό που επικάθεται σαν τρούλος, σχηματίζουν έναν ενιαίο ναό εξαιρετικής αρχιτεκτονικής. Στο αποτέλεσμα που βλέπουμε σήμερα συνετέλεσε και ο δυνατός άνεμος που με το πέρασμα των χρόνων λείανε τις πέτρες και έδωσε την τελική μορφή σε αυτό το υπέροχο εθνικό μνημείο. Το όνομά της φανερώνει ότι βρίσκεται κοντά στη μικρή πύλη, δηλαδή το παραπόρτι του τείχους του μεσαιωνικού κάστρου της Χώρας.

Συνεχίζοντας, φτάνουμε στη Μικρή Βενετία, ίσως το πιο διάσημο σημείο του νησιού. Κανείς δεν φεύγει από τη Μύκονο πριν θαυμάσει το ηλιοβασίλεμα στη γραφική αυτή πλευρά του νησιού, την οποία συνθέτουν μια σειρά από κατοικίες που βρίσκονται κυριολεκτικά μέσα στη θάλασσα. Γι’ αυτό το λόγο ονομάστηκε «Μικρή Βενετία». Η συνοικία άρχισε να χτίζεται από τα μέσα του 18ου αιώνα και κατοικήθηκε από πλούσιες οικογένειες εμπόρων και καπεταναίων. Τα περισσότερα από τα σπίτια λειτουργούν πλέον σαν μπαρ. Το «Katerina’s bar», η «Veranda», αλλά και το θρυλικό piano bar «Montparnasse» όπου μπορείτε να απολαύσετε δροσερά κοκτέιλ με τη συνοδεία live μουσικής και με το κύμα να σκάει στους πασσάλους από κάτω σας και να σας ραντίζει με την αλμύρα του, είναι μερικά μόνο από τα πολλά μπαράκια που μπορείτε να βρείτε στη γύρω περιοχή. Πολλοί τουρίστες επιλέγουν να πιουν εκεί τα πρώτα τους ποτά πριν ξεκινήσουν για τη βραδινή τους έξοδο στα γεμάτα ξέφρενους ρυθμούς μπαρ της Μυκόνου.

Γυρίζοντας προς το κέντρο της Χώρας, συναντάμε τους μύλους, σήμα κατατεθέν της Μυκόνου, μια ακόμη πολύ γνωστή εικόνα από το νησί των ανέμων. Μπορεί τώρα πια να πρόκειται για διακοσμητικά κτίσματα, ωστόσο μεταξύ του 17ου και του 19ου αιώνα οι μύλοι είχαν καθοριστική σημασία για την οικονομία του νησιού. Μέσα στη Χώρα αξίζει πραγματικά να επισκεφθεί κανείς τη Δημοτική Βιβλιοθήκη που εκτός από τους 10.000 τόμους της διαθέτει και πλούσια συλλογή από φωτογραφίες και έγγραφα του 18ου και του 19ου αιώνα. Η Χώρα έχει πολλά άλλα αξιοθέατα, όπως το Ναυτικό Μουσείο Αιγαίου, το Αρχαιολογικό και το Λαογραφικό Μουσείο Μυκόνου, που περιλαμβάνουν πολλά ευρήματα και συλλογές, αλλά και το «σπίτι της Λένας» –η Λένα Σκριβάνου υπήρξε η τελευταία ιδιοκτήτρια του σπιτιού–, το οποίο αποτελεί παράρτημα του Λαογραφικού Μουσείου και εκεί ο επισκέπτης μπορεί να δει ένα αντιπροσωπευτικό μεσοαστικό σπίτι του περασμένου αιώνα.

Μια επίσκεψη στη Χώρα της Μυκόνου κλείνει ιδανικά με μια βόλτα στο «γυαλό». Πρόκειται για το γραφικό παραλιακό δρόμο κατά μήκος του λιμανιού, όπου ο επισκέπτης μπορεί να βρει κάθε είδους και γούστου καφετέριες και ταβέρνες. Αν όμως κατεβείτε στο γυαλό νωρίς το πρωί, πριν κατακλυστεί από τους τουρίστες, θα δείτε μια εντελώς διαφορετική εικόνα. Τις μικρές ώρες, απλώνεται κατά μήκος του δρόμου μια υπαίθρια λαϊκή αγορά, όπου μπορείτε να αγοράσετε νοστιμότατα φρούτα και λαχανικά, φρέσκα ψάρια, πουλερικά, αλλά και ντόπια προϊόντα, όπως λούζα που είναι παραδοσιακό αλλαντικό από χοιρινό, αλλά και κοπανιστή Μυκόνου, το διάσημο πικάντικο τυρί.

Μύκονος δεν είναι μόνο η Χώρα…

Αν πάρετε το δρόμο προς τις νότιες παραλίες και πριν φτάσετε στις διασταυρώσεις που σας οδηγούν δεξιά στο Καλό Λιβάδι και την Ελιά και αριστερά στη Λια και τον Καλαφάτη, θα συναντήσετε την Άνω Μερά. Βρίσκεστε στην ενδοχώρα του νησιού. Η περιοχή απέχει από τη θάλασσα και το τοπίο θυμίζει περισσότερο χωριό της Πελοποννήσου παρά νησί. Εδώ, τα στενά σοκάκια που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στη Μύκονο δίνουν τη θέση τους σε μια μεγάλη πλατεία με δέντρα όπου κάθε απόγευμα τα παιδιά ξεχύνονται και ευχαριστιούνται το παιχνίδι τους. Η πλατεία διαθέτει πολλές ταβέρνες και καφετέριες. Κι αν έχετε πάει στη Μύκονο με σκοπό να απολαύσετε αποκλειστικά φρέσκο ψάρι, στην Άνω Μερά μπορείτε να κάνετε ένα διάλειμμα από την ψαροφαγία και να δοκιμάσετε την παραδοσιακή κρεμμυδόπιτα αλλά και το καλύτερο γουρουνόπουλο! Μην ξεχάσετε για επιδόρπιο να δοκιμάσετε τα γλυκά κουταλιού και τους φημισμένους λουκουμάδες στις καφετέριες της περιοχής.

Παραλίες μαγικές κι ονειρεμένες

Και φτάνουμε στις παραλίες για τις οποίες φημίζεται η Μύκονος. Όπου και να κολυμπήσει κανείς στη Μύκονο, ένα είναι σίγουρο: θα ευχαριστηθεί το μπάνιο του σε καταγάλανα, κρυστάλλινα νερά! Η Μύκονος έχει περισσότερες από 20 παραλίες, κάτι που είναι αξιοσημείωτο για ένα τόσο μικρό νησί! Τόσο στη βόρεια όσο και στη νότια πλευρά του νησιού εκτείνονται μαγευτικές παραλίες με πεντακάθαρα και δροσερά –έως κρύα…– νερά. Μπορείτε σίγουρα να επιλέξετε ανάμεσα από τις κοσμικές παραλίες του νησιού, οι οποίες είναι οργανωμένες και δεν θα σας λείψει τίποτα… εκτός από την ηρεμία. Αν όμως έχετε επιλέξει να πάτε στην Ψαρού, την Παράγκα, το Paradise ή το Super Paradise, τότε η ηρεμία σίγουρα δεν είναι ο στόχος σας! Θαλάσσια σπορ, μπαράκια και ταβέρνες πάνω στην αμμουδιά, δυνατή μουσική και το μπάνιο σας σίγουρα θα εξελιχθεί σε τρελό πάρτι!

Για όσους όμως αυτή η πλευρά της Μυκόνου είναι και ο λόγος που δεν την έχουν επισκεφθεί μέχρι τώρα, μπορούμε να σας διαβεβαιώσουμε ότι το νησί διαθέτει και παραλίες για πραγματικά ήρεμες διακοπές και μπάνια. Ο Ορνός στα νότια του Κόρφου, ο Άγιος Γιάννης με θέα τη Δήλο και ο Πλατύ Γυαλός με τακτική συγκοινωνία και πολλά καταλύματα κατά μήκος του, είναι οι κατεξοχήν οικογενειακές παραλίες. Για τους λάτρεις του σέρφινγκ οι ιδανικές παραλίες λόγω αέρα είναι η διάσημη Φτελιά, ο Καλαφάτης και ο Κόρφος. Ακόμα κι αν θέλετε να απομονωθείτε εντελώς, η Μύκονος δεν θα σας απογοητεύσει. Στο Φωκό, στη βόρεια πλευρά του νησιού, το κινητό σας είναι σίγουρα εκτός δικτύου και θα απολαύσετε το μπάνιο σας σε καταγάλανα νερά. Η μη οργανωμένη παραλία με τη βελούδινη άμμο διαθέτει μόνο ένα απόμερο ταβερνάκι όπου μπορείτε να δοκιμάσετε εξαιρετικές γεύσεις – οπωσδήποτε σαλάτα γλιστρίδα και φουντίτσες μπρόκολο. Η Μερσίνη που βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο Φωκό, το Αγράρι με τη σκούρα άμμο και η Κάπαρη κοντά στον Αϊ Γιάννη είναι επίσης από τις παραλίες που σίγουρα δεν περιμένει κανείς να συναντήσει σε ένα πολυσύχναστο νησί. Είναι βέβαιο ότι θα αποζημιώσουν όσους δεν αγαπούν την πολυκοσμία. Εάν επιλέξετε να κάνετε το μπάνιο σας στην παραλία του Αγίου Στεφάνου με θέα τη Δήλο, μην ξεχάσετε να ανεβείτε μέχρι τον αρμενιστή, το φάρο της Μυκόνου, που χτίστηκε το 1891. Η θέα πραγματικά θα σας κόψει την ανάσα, αφού από εκεί ψηλά μπορείτε να δείτε τη Δήλο, τη Σύρο, την Τήνο, ακόμα και τη Σάμο αν οι καιρικές συνθήκες είναι καλές! Ο αέρας εδώ δεν σταματά ποτέ να φυσά. Αφεθείτε στο χάδι του και αφήστε τη ματιά σας να ταξιδέψει σε όλο το Αιγαίο!

Αυτή είναι λοιπόν η Μύκονος που γνώρισα και με μάγεψε. Αυτή είναι η Μύκονος που έχει πολλά να μας δώσει, αλλά και που ζητά να τη σεβαστούμε περισσότερο, ώστε να την απολαύσουμε και περισσότερο…

Πηγή :  ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΕΜΠΙΛΗΣ
http://m-epikaira.gr/