Αντώνης Σαμαράς : Κάθε μέρα πρέπει να είναι «μέρα του Περιβάλλοντος».

-- Η απειλή από την υποβάθμιση του Περιβάλλοντος δεν έχει χρώμα: Είναι ίδια για όλους!

-- Και τα οφέλη από την αξιοποίηση του Περιβάλλοντος επίσης δεν έχουν κομματικό χρώμα: είναι κοινά για όλους!

Έτσι θα σας μιλήσω σήμερα, για το Περιβάλλον χωρίς κομματικές παρωπίδες και με τη βεβαιότητα ότι οφείλει να μας απασχολεί κάθε μέρα…

* Πρώτον, το Περιβάλλον δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως «περιορισμός» για την Ανάπτυξη. Για μας είναι πρωτίστως Αναπτυξιακός Πόρος.

Δεν πρέπει να το βλέπουμε ως κάτι που βάζει «φραγμούς» στην Ανάπτυξη. Είναι κάτι που, αν το Αξιοποιήσουμε σωστά, θα μας δώσει αναπτυξιακή ώθηση. Θα μας δώσει περισσότερη και καλύτερη Ανάπτυξη.

Όταν λέμε – κι εμείς στη νέα Νέα Δημοκρατία αυτό ακριβώς λέμε – ότι το.....

.μοντέλο των τελευταίων τριάντα χρόνων έχει πια χρεοκοπήσει, αυτή η διαπίστωση έχει και μια περιβαλλοντική διάσταση:

Χρεοκόπησε στην πραγματικότητα ένα μοντέλο Ανάπτυξης που λεηλατούσε τους φυσικούς πόρους και επιβάρυνε το Περιβάλλον.

Κι όταν μιλάμε για την ανάγκη μιας «νέας Ματαπολίτευσης», μεταξύ άλλων μιλάμε για ένα νέο μοντέλο Ανάπτυξης, που θα αξιοποιεί το Περιβάλλον, δεν θα το λεηλατεί.

Και στο σημείο αυτό θέλω να υπογραμμίσω ότι υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στη λέξη «αξιοποιώ» και την λέξη «εκμεταλλεύομαι».

-- «Εκμεταλλεύομαι» σημαίνει αφαιρώ αξία από ένα απόθεμα. Και βαθμιαία το απαξιώνω.

-- «Αξιοποιώ» σημαίνει δίνω αξία σε κάτι. Μετατρέπω ένα αδρανές περιουσιακό στοιχείο σε Ενεργητικό Κεφάλαιο.

Όταν μολύνουμε τις θάλασσες, όταν δηλητηριάζουμε τις λίμνες και τα ποτάμια μας ή στεγνώνουμε τον υδροφόρο ορίζοντα ή επιβαρύνουμε τον αέρα στις πόλεις μας, δεν κάνουμε «βρώμικη ανάπτυξη», καταστρέφουμε τον πλούτο μας.

Η βρώμικη ανάπτυξη δεν είναι Ανάπτυξη.

Η καταστροφή του πλούτου δεν είναι «ανάπτυξη». Είναι λεηλασία…

Το άφθονο και καθαρό νερό και η σώφρων χρήση των υδάτινων πόρων, οι καθαρές θάλασσες, ο καθαρισμός της ατμόσφαιρας από τους ρύπους, οι αναδασώσεις και η αποκατάσταση της βιοποικιλότητας, όλα αυτά δεν είναι «περιορισμοί» στην ανάπτυξη, είναι αποκατάσταση του πιο πολύτιμου στοιχείου από το Εθνικό μας Ενεργητικό.

Κι αυτή είναι η πρώτη Αναπτυξιακή Διάσταση της Αειφορίας:

Το Περιβάλλον είναι Πλούτος που πρέπει να αξιοποιήσουμε!

* Δεύτερον, όλες οι πολιτικές μας οφείλουν να λαμβάνουν ταυτόχρονα υπ’ όψιν και την ανταγωνιστικότητα και το σεβασμό του περιβάλλοντος.

-- Δεν θέλουμε «βρώμικη ενέργεια», ακόμα κι όταν είναι πάμφθηνη.

-- Αλλά ούτε μπορούμε να επιδιώκουμε την απόλυτα «καθαρή» ενέργεια, όταν αυτή είναι πανάκριβη.

Διότι πανάκριβη Ενέργεια είναι μη ανταγωνιστική.

Και μια Οικονομία, η οποία στηρίζεται σε μη ανταγωνιστική ενέργεια, είναι καταδικασμένη να χάσει τη μάχη της ανταγωνιστικότητας. Και τελικά να οδηγηθεί σε απαξίωση όλου του δυναμικού της. Τελικώς και σε περιβαλλοντική απαξίωση.

Δεύτερη αρχή της Αειφορίας, λοιπόν: Η ανταγωνιστικότητα είναι απολύτως συμβατή με το σεβασμό του περιβάλλοντος.

* Τρίτον, οι παραπάνω αρχές ισχύουν σε όλον τον κόσμο. Ειδικά στην Ελλάδα, όμως, ισχύουν κατά μείζονα λόγο. Η Ελλάδα έχει τεράστια ενεργειακό δυναμικό από ανανεώσιμες πηγές – αιολικό, ηλιακό, κυματικό και γεωθερμικό.

Κι επί πλέον έχει καταπληκτική φύση.

Μπορεί ταυτόχρονα να αξιοποιήσει τη φύση της, το κλίμα της, τα βουνά της, τα νησιά της, το αρχιπέλαγός της. Τα μοναδικά προϊόντα της γης της και τις πλούσιες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας που διαθέτει.

Ο Jeremy Rifkind αποκάλεσε κάποτε την Ελλάδα «τη Σαουδαραβία των Ανανεώσιμων πηγών». Δεν ξέρω πόσο υπερβολική μπορεί να θεωρηθεί μια τέτοια φράση. Ξέρω όμως, ότι είναι έγκλημα να καταστρέφουμε τη φύση μας για να επιτύχουμε μια φτηνή δήθεν «Ανάπτυξη».

Ένα κλασικό παράδειγμα – που είναι ταυτόχρονα και προτεραιότητα για μας: η θερμική επεξεργασία των αστικών απορριμμάτων. Που μετατρέπει τα σκουπίδια από πηγή μόλυνσης του εδάφους και του υπεδάφους, σε πλουτοπαραγωγικό πόρο: για την παραγωγή ενέργειας! Από ζήτημα που προκαλεί συνεχείς προστριβές ανάμεσα σε δήμους για τη χωροθέτηση χωματερών, σε πηγή πλούτου και ευημερίας για όλους.

* Τέταρτον, Αειφορία σημαίνει ακόμα και αξιοποίηση συνεργειών. Μπορεί μια μορφή ενέργειας να είναι ακριβή. Αλλά αν συνδυαστεί με άλλα πράγματα, μπορεί να γίνει εξαιρετικά ανταγωνιστική. Για παράδειγμα, μπορεί σε κάποια νησιά η ηλιακή ενέργεια να είναι ακριβή. Αλλά αν χρησιμοποιήσουμε ηλιακή και αιολική ενέργεια για θαλάσσιους αντιδραστήρες αφαλάτωσης και μεταφοράς στα νησιά, θα παράγουμε άφθονο καθαρό νερό σε πολύ καλύτερες τιμές απ’ ό,τι αν το μεταφέρουμε απ’ αλλού. Και με το άφθονο νερό θα αναβαθμίσουμε τα νησιά μας ποικιλοτρόπως.

Το ίδιο και η γεωθερμία: Μπορεί, σε πολλές περιπτώσεις να μη συμφέρει για την απευθείας παραγωγή ενέργειας, αλλά να συμφέρει απόλυτα και παντού για την εξοικονόμηση ενέργειας σε κατοικίες.

Επόμενη αρχή, λοιπόν, οι ανανεώσιμες πηγές ακόμα κι αν πρωτογενώς δεν είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικές στην τιμή τους, αν χρησιμοποιηθούν σε συνέργειες με κάτι άλλο, γίνονται εξαιρετικά ανταγωνιστικές. Και μειώνουν την εξάρτηση της Ελληνικής κοινωνίας από εισαγόμενους υδρογονάνθρακες.

* Πέμπτον, όλα αυτά χρειάζονται επενδύσεις. Και οι επενδύσεις σε τέτοιους σχεδιασμούς αξιοποίησης του περιβάλλοντος, όταν είναι προσεκτικά επιλεγμένες – και ιεραρχημένες - έχουν πολύ υψηλή απόδοση. Εδώ πρέπει να συνεργαστούν όλοι. Κράτος, Ιδιωτικός τομέας, Πανεπιστήμια και Ερευνητικά κέντρα.

Μέσα στα 23 μέτρα ανάκαμψης που προτείναμε, υπήρχαν πολλά που αφορούν ακριβώς αυτό: την ενεργειακή αναβάθμιση της χώρας και του δυναμικού της. Η Αειφορία, λοιπόν, ειδικά στην Ελλάδα, ειδικά σήμερα, έχει και μια επίκαιρη διάσταση. Η επένδυση στην αξιοποίηση του Περιβάλλοντος μπορεί να γίνει μοχλός για την έξοδο της χώρας από την κρίση.

Δεν θα ήθελα να σας κουράσω άλλο.

Όπως είπαμε, πολύ αρμοδιότεροι από μένα – όπως ο Σταύρος Δήμας και ο τομεάρχης μας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης – θα μιλήσουν πολύ πιο εξειδικευμένα.

Όμως η μέρα του Περιβάλλοντος είναι μέρα που αφορά τρία πράγματα:

Την αναβάθμιση του Εθνικού μας Ενεργητικού.

Την Αειφόρο Ανάπτυξη

Αλλά και τον Πολιτισμό.

Γιατί λαός που μαθαίνει να ισορροπεί με το Περιβάλλον του και να το σέβεται, είναι λαός που αγαπά τον τόπο του, επενδύει στον τόπο του και προκόβει.

Χρεοκόπησε ένα μοντέλο τριάντα χρόνων που αναδιένειμε δανεικά από τις επόμενες γενιές στην τωρινή.

Υποθηκεύσαμε το μέλλον των παιδιών μας, για να καταναλώσουμε περισσότερα εμείς.

Μεταξύ άλλων υπονομεύσαμε και τις ισορροπίες μας με το Περιβάλλον.

Το Περιβάλλον που χαλάσαμε, είναι ένα κομμάτι από το μέλλον των παιδιών μας, που το κλέψαμε.

Τώρα ήλθε η ώρα να αντιστραφεί αυτή η διαδικασία. Και να αποκατασταθεί αυτή η ζημιά.

Να αποκαταστήσουμε τις ισορροπίες που ανατράπηκαν.

Να επενδύσουμε στον τόπο μας και στο μέλλον των παιδιών μας.

Να θεμελιώσουμε ένα μοντέλο Ανάπτυξης που αξιοποιεί το Περιβάλλον, δεν το λεηλατεί.

Να επενδύσουμε στη δημιουργικότητα, την Ανταγωνιστικότητα, την Αειφορία και το Μέλλον.

Αυτό δεν θα καταστήσει μόνο την οικονομία μας πιο βιώσιμη και την κοινωνία μας πιο ανθεκτική…

Θα καταστήσει και την κοινωνία μας πιο δίκαιη και πιο ενωμένη, τη Δημοκρατία μας πιο ανθεκτική, και την ευημερία μας λιγότερο κάλπικη.

Σας ευχαριστώ πολύ.