Ποια Ευρώπη ξέραμε;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗΣ στο ΕΘΝΟΣ

Ο ρεπόρτερ Κατάλευκος μουρμούραγε ανάμεσα στα δόντια του, ενώ διάβαζε το κείμενο που του είχε παραδώσει ο βοηθός του. Κουνούσε το κεφάλι του ενοχλημένος και έλεγε «βρε Τζώνη, βρε Τζώνη, πάλι τα ίδια;». Ο νεαρός βοηθός του στεκόταν μπροστά του σοβαρός...
Θεωρούσε το κείμενο που είχε γράψει, με τίτλο «Η Ευρώπη δεν θα είναι ποτέ πια ίδια», ως ένα δημοσιογραφικό αριστούργημα. Ο Κατάλευκος μάλλον διαφωνούσε. Περίμενε κάτι διαφορετικό απ’ αυτά που διάβαζε:...

...
«Πραγματικά σοκαρίστηκα όταν έμαθα για τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι και μου ήρθε να κλάψω όταν είδα τα τηλεοπτικά πλάνα από τους τόπους του μακελειού. Ομως μετά τις πρώτες ώρες, όταν άρχισαν να βγαίνουν αναλυτές, επιστήμονες, πολιτικοί και δημοσιογράφοι για να εξηγήσουν τι θα συμβεί την επόμενη μέρα, άρχισα να βλέπω τα πράγματα αλλιώς. Ολοι επαναλάμβαναν την ίδια ακριβώς φράση: Η Ευρώπη δεν θα είναι πια όπως την ξέραμε. Ντρέπομαι που το λέω τέτοιες ματωμένες στιγμές, όμως εμένα η φράση αυτή με χαροποίησε. Λες, σκέφτηκα, να αλλάξει πραγματικά η ήπειρός μας; Να μην ξαναδούμε και να μην ξαναζήσουμε στην Ευρώπη που ξέραμε;
«Υπάρχει δηλαδή πιθανότητα τα εκατομμύρια των Ευρωπαίων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας να βελτιώσουν την κατάστασή τους; Διότι, σύμφωνα με τα στοιχεία της ίδιας της Κομισιόν, το 10% όλου του ευρωπαϊκού πληθυσμού ζει σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας κι άλλο ένα 15% σε συνθήκες σχετικής φτώχειας. Λες επίσης να αλλάξει η σημερινή κατάσταση στα ρετιρέ της οικονομικής πυραμίδας; Διότι σήμερα, το 4% των Ευρωπαίων κατέχει άνω του 20% του συνολικού ευρωπαϊκού πλούτου.
«Λες να πάψει ο ευρωπαϊκός πληθυσμός να τρώει τα σκουπίδια λίγων πολυεθνικών κολοσσών που μονοπωλούν την ευρωπαϊκή αγορά τροφίμων και ποτών; Διότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας υπολογίζει ότι το 45% των καρκίνων και των καρδιοπαθειών που θερίζουν τους ευρωπαϊκούς πληθυσμούς είναι αποτέλεσμα κερδοσκοπικής δραστηριότητας των ομίλων που έχουν αναλάβει τη διατροφική τροφοδοσία τους. Λες να πάψουν να μας μπουκώνουν με τοξίνες, παχυντικά αντιβιοτικά και ορμόνες, κι έπειτα να πάψουν να διαλύουν τα ασφαλιστικά συστήματα προσπαθώντας να τα θεραπεύσουν με τα φάρμακα άλλων κερδοσκοπικών κολοσσών;
«Λες να πάψουν οι κρατικές μυστικές υπηρεσίες και τα λογής λογής ιδιωτικά λογισμικά να παρακολουθούν το σύνολο των επικοινωνιών και των μετακινήσεων των Ευρωπαίων πολιτών; Λες η Ευρώπη μαζί με την Αμερική να πάψουν να παράγουν και να διοχετεύουν στην υπόλοιπη υφήλιο το 80% του παγκόσμιου όγκου πληροφοριών, δημιουργώντας στην πράξη συνθήκες πλύσης εγκεφάλου του υπόλοιπου πληθυσμού της υφηλίου; Λες να σταματήσει αυτός ο σαρωτικός εμπορικός και πολιτιστικός ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός; Λες η Ευρώπη να πάψει να εξάγει όπλα, στρατούς και δημοκρατία ή δικτατορία, ανάλογα με το τι τη βολεύει;
«Μακάρι να αλλάξει αυτή η Ευρώπη. Αλλά μάλλον δεν εννοούν αυτά όσοι λένε ότι τέλειωσε η Ευρώπη που ξέραμε».
Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ
Η χερσαία επέμβαση
Από τον καιρό του Λόρενς της Αραβίας (το 1918 κατέλαβε τη Δαμασκό) μέχρι τις μέρες μας η Μέση Ανατολή δεν έπαψε να φλέγεται. Η ακατάπαυστη αυτή αναταραχή είχε συχνά εκδοχή θρησκευτική, φυλετική ή εθνικιστική, όμως οι ουσιώδεις αιτίες ήταν πάντα οικονομικές, ενεργειακές, πολιτικές, γεωστρατηγικές. Ομοίως σήμερα, το θέμα με το ISIS είναι αμιγώς πολιτικό, ανεξαρτήτως της θρησκευτικής του βιτρίνας. Και στα αμιγώς πολιτικά θέματα, τα κράτη απαντούν μ’ έναν απλό τρόπο: Με το συμφέρον τους.
Στο κυρίαρχο λοιπόν πολιτικό δίλημμα που συντόμως θα τεθεί «η Ελλάδα συμμετέχει ή όχι σε μια χερσαία επέμβαση;», εμείς πρέπει να απαντήσουμε δίχως ιδεοληψίες ή ηθικής φύσεως προτεραιότητες: Μας συμφέρει ή δεν μας συμφέρει; Αλλιώς υπάρχει ο μέγας κίνδυνος να βρεθούμε εκεί κάτω νομίζοντας πως υπηρετούμε τον ανθρωπισμό και τη δημοκρατία, αλλά στη συνέχεια να καταλάβουμε ότι σκοτωνόμαστε για συμφέροντα άλλων κρατών και για κάποιες πολυεθνικές πετρελαίων. Πέραν του υπαρκτού κινδύνου να φέρουμε τον πόλεμο μέσα στα σπίτια μας.

Click here to