Τα γραφικά (και άγραφα) της πολιτικής. γράφει ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος

Αφού την ορκωμοσία της Κυβέρνησης ήθελαν να την κάνουν θέαμα (σόου στα ελληνικά) για λαϊκή, σοσιαλιστική, κατανάλωση, γιατί δεν την έκαναν, τουλάχιστον, με λίγο περισσότερη φαντασία (αν και οι αριστεροί Μαρξιστικής βαθμίδας, δεν είχαν ποτέ τέτοια φαντασία); Να την κάνουν π.χ. στο Σύνταγμα, σ' ένα χώρο δηλαδή, με πολλούς “εθνικούς” συμβολισμούς και παρουσία Λαού;

Για φανταστείτε, πραγματικά, την σκηνή. Μπροστά στο σιντριβάνι προς την μεριά της Βουλής, υπάρχει ένα απλό τραπεζάκι καφενείου (παλαιού τύπου, κάπου θα έβρισκαν) και στο πλάι μια καρέκλα, έτσι για την...

...

εικόνα. Στα σκαλοπάτια στέκονται οι υπουργοί και οι υφυπουργοί, που θα ορκιστούν, με τα ρούχα της δουλειάς, πλαισιωμένοι, αριστερά και δεξιά, με “αγωνιστές” και “αντιστασιακούς”, όπως εκείνοι τους εννοούν, με λάβαρα και σημαίες, οτιδήποτε, εκτός εκκλησιαστικά. Ο πρωθυπουργός στέκεται πίσω από το τραπεζάκι, με πρόσωπο προς τον Λαό που έχει γεμίσει την πλατεία. Ούτε πρόεδρος της Δημοκρατίας, ούτε άλλα απομεινάρια, προηγούμενων “αντιδραστικών” εποχών. Τι λέει ο πρωθυπουργός και οι άλλοι που να δείχνει “ορκωμοσία”, δεν μπορώ να το φανταστώ γιατί είναι καθαρά προσωπικό θέμα δικό του, αλλά ούτε και έχει ιδιαίτερη σημασία. Έτσι κι' αλλιώς, ο Λαός αλαλάζει και χειροκροτεί, πάντα όταν ακούει κάτι που του αρέσει, έστω και αν δεν καταλαβαίνει τίποτα απ' αυτά που άκουσε. Έτσι είχε κάνει, π.χ. και όταν είχε ακούσει από τον “αξέχαστο” Ανδρέα εκείνο το αχτύπητο “Τσοβόλα δώστα όλα”, γιατί δεν είχε καταλάβει τίνος τα λεφτά εκείνος μοίραζε.

Πάντως και επί της πραγματικότητας, δεν καταλαβαίνω τι νόημα έχει όταν λέει “στην τιμή μου και την υπόληψή μου”. Γιατί τίποτα δεν ορίζει, ως απαράβατο κανόνα, τι σημαίνει “τιμή” και “υπόληψη”. Και αφού δεν υπάρχει κανόνας, κάθε ερμηνεία είναι υποκειμενική και ο καθένας καταλαβαίνει ό,τι θέλει. Θυμόσαστε εκείνο το “ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό”; Αν λοιπόν, κάποιος ορκιστεί στην τιμή του κλπ. έχοντας κατά νου ως ηθικό, το νόμιμο, έχει νόημα, η τιμή και η υπόληψη;

Και τέλος, κάτι που πραγματικά δεν γνωρίζω. Όταν λέμε “έδωσε τον νενομισμένο όρκο”, δηλαδή, τον κατά νόμο καθιερωμένο όρκο, δέχεται ο νόμος, ως δέσμευση την τιμή και την υπόληψη;  

 http://kafeneio-gr.blogspot.gr/2015/01/blog-post_286.html#.VMkeKyxBncE